nino - 23 ივლისი, 2011 - 15:53
რაც ჩამოთვალეთ სოკოს ქართული კერძები, სრულიად საკმარისი მეჩვენება ერთი ქვეყნის სამზარეულოსთვის და ზოგი უფრო დახვეწილიც მეჩვენება, ვიდრე ევროპული. რაც შეეხება ჩვენში მის შედარებით ნაკლებ პოპულარობას, ამის მიზეზი ისა, რომ ქართელებმ არუსებზე და ჩრდილოეტ ევპროპელებზე გაცილებით ადრე დაანებეს თავი საკვების ტყეში მოპოვებას და საკვების მეტი არჩევანიც ქონდათ რისი ეღთ-ეღთი მიზეზი კლიმატური პირობებიცაა.
რეზო - 18 ივლისი, 2011 - 18:45
ის ნამდვილად მართალია რო ჭეშმარიტ მეთევზეების უფრო ეშინიათ მაგეთებს ვიდრე გდის თანამშრომლების.
ამ პრობლემას მართლა სერიოზულად უნდა მიექცეს ყურადღება რადგან ჩვენ შვილებს მართლა აღარ შეეძლებათ თევზაობის სიამოვნების შეგრძნება.
ამ მხრივ ძაან ცუდი სიტუაციაა გუარიაშიც.ჯერ არ გამიგია რო ვინმე დაესაჯოთ სამაგალითოდ.
Anonymous - 18 ივლისი, 2011 - 11:29
ახლა წარმოვიდგენე მართლა რა მაგარი იქნება კახური წესით ქვევრში დაყენებული ხიხვი. ეს ღვინოს ციტრუსოვანი ტონებითაა ძაან მდიდარი და ამ ყველაფერს რომ მინერალების და თაფლის ტონები დაემატება, სასწაული რამ გახდება. თან ცოტა მსუბიქია ეს ღვინო და ქვევრი სიმკვრივეს შესძენს და სასიამოვნოდ დაამრგვალებს.
თემურ გონჯილაშვილია ამ კომპანიის მთავარი მეღვინე და ნეტა ამ კომენტარს თუ წაიკითხავს ?! :)
Anonymous - 10 ივლისი, 2011 - 14:36
'"დუღდება ღვინო და გამოიყოფა ალკოჰოლი", ამ ლაბორანტმა შესაბამისი ტერმინოლოგიით საუბარი, რომ არ იცის მის მიერ მიღებულ შედეგს თელიანი ველის მეღვინე როგორ ენდობა??
გიორგი ბერუაშვილი - 7 ივლისი, 2011 - 21:33
ზურა, მადლობა ბმულისათვის.
კომპანია "ჩვენი ღვინო"–ს საიტი არა აქვს?
zurab topuridze - 7 ივლისი, 2011 - 01:04
ია, კარგო ადამიანო, არც კი ვიცოდი რომ შენ იყავი ამის თავი და თავი, ძალიან გემრიელი ფილმია, ზუსტად ასახავს ჩვენი ქვეყნის ოჯახური ღვინის წარმოების დღევანდელ სიტუაციას და იმასაც, რომ წინ ჯერ კიდევ ბევრი რამ გვაქვს გასავლელი! მაგრამ ეს პირველი გზავნილი შედგა! ეს მხოლოდ დასაწყისია.
შემდეგი ასეთი ტურის დროს გეპატიჟები ჩემს მარანში:-)
keti adeishvili - 7 ივლისი, 2011 - 00:02
იმ ფორმით, რა ფორმითაც ეს ევროპაშია გავრცელებული ღვინისა და კერძის შეხამება, ნამდვილად ახალი ხილია საქართველოში, თორემ, მეც აღვნიშნე, რომ ზოგადად ისეა მოწყობილი ქართული კულინარია, რომ ზოგადად იმერულ კერძებს უფრო იმერული ღვინო უხდება, რაჭულს - რაჭული, კახურს - უფრო კახური და ა.შ. - ეს თავისდაუნებური პროცესია, არავის სპეციალურად არ მოუფიქრებია და გაუკეთებია. არც იმაზე უზრუნია, იქნებ ამ კახურ კერძს ის რაჭული ღვინო შევუხამოო...
საქართველოში სუფრის გაშლისა და კერძის მიტანის კულტურაც განსხვავებულია. პირველი, მეორე და მესამე თავი კერძები დაყოფილი არ არის, სუფრაზე კერძების დაწყობას სხვა ფორმა აქვს და თითოეული კერძისთვის კონკრეტული ღვინის შეხამებაზე დიდად არც იფიქრებდნენ. მე მგონია, რომ ჩვენი წინაპრების თვითმიზანს შეხამებები არ წარმოადგენდა, ძალიან მარტივად საზღვრავდნენ - რაც მათ გემოვნებას პასუხობდა, ისე და იმგვარად მიირთმევდნენ, არანაირი წინასწარი გათვლები და რაციონალიზმი. :)
zurab topuridze - 6 ივლისი, 2011 - 22:43
როგორ მეგონა პასუხს გავიგებდი, რა გულუბრყვილო ვარ :-)
გუშინ ჩემმა მეგობრებმა შემოიარეს რამოდენიმე ღვინის მაღაზია, მათ შორის ზემოხსენებულებიც, და ძალიან პესიმისტურ ხასიათზე დადგნენ ჩვენი ღვინის გაყიდვასთან დაკავშირებით (ჩხავერს ვგულისხმობ).
დარწმუნებული ვარ ერთი ორი კარგი ღვინის მარკეტოლოგი საქართველოში იქნება, ხომ არ მოვიწვიოთ ღვინის კლუბში? მაგალითად რომელიმე წარმატებული კომპანიის მარკეტინგის მენეჯერი?
lasha - 6 ივლისი, 2011 - 21:54
"საქართველოში ღვინისა და კერძის შეხამების კულტურა ჯერჯერობით ახალი ხილია." - ვფიქრობ, უფრო მივიწყებულია, როგორც თქვენ ამას სტატიის დასასრულს თავადვე მიანიშნებთ, როდესაც ამბობთ, რომ ქართული სუფრის ტრადიციები და ღვინისა და კერძის შეხამების გამოცდილება ალბათ საუკუნეების განმავლობაში ყალიბდებოდა.
კიდევ, უმორჩილესად გთხოვთ, ვიხმაროთ ტერმინი ვაზის ჯიში!
პატივისცემით!
თქვენი ერთგული მკითხველი:)
