Blue Note - 14 აგვისტო, 2009 - 00:29
სერიოზული რეცეპტია. ოღონდ ერთი ულუფა მეცოტავება :) ლინგვისტურ ინტრიგანობაში ნუ ჩამომართმევთ, მართლა მაინტერესებს: "მარილი და წიწაკაო", რომ წერია რამდენჯერმე, მართლა წიწაკაა თუ პილპილი იგულისხმება? გასტრონომიულად მნიშვნელოვანი სხვაობაა. ალბათ ლინგვისტურადაც :)
მალხაზ ხარბედია - 8 აგვისტო, 2009 - 13:31
მემგონი არ იქნება ურიგო, თუკი რამ აკლია სტატიას, დაგვემატებინა, ან შენიშვნების სახით, ან ახალი სადღეგრძელოები, ყველაზე "მაზალო" სადღეგრძელოები, უაზრო სადღეგრძელოები, ბრძნული სადღეგრძელოები, ყველაზე მლიქვნელური სადღეგრძელოები... :)
Anonymous - 5 აგვისტო, 2009 - 21:52
ძალიან სამწუხარო ფაქტია. მოუთმენლად ველოდი ახალი ნომრის გამოსვლას, მაგრამ ეს მეორე ნომერი ძალიან უინტერესო და უხარისხო აღმოჩნდა. განცვიფრებული დავრჩი პირველი გვერდებით, მდარე დონის სტატია და ორ გვერდზე გაშლილი უხარისხო ფოტო - რედაქტორის სვეტის მაგივრად. არადა ჟურნალი რედაქტორის სვეტის გარეშე ხომ იგივეა, რაც ლოკოკინების კერძი ჭიქა თეთრი ღვინის გარეშე...
slow - 31 ივლისი, 2009 - 01:09
ძალიან კარგი სტატიაა, მაგრამ მაფიქრებს თუში გუდის ყველის დამამზადებლების აზრი იმის შესახებ, რომ თითქოს გუდის პოლიეთილენით შეცვლას ყველის ხარისხზე არ უმოქმედია.
ჯერ ერთი გუდის ყველი იმიტომ ქვია, რომ გუდაში უნდა დავარგდეს, მერე მეორე: ცხვრის ბეწვს გააჩნია ჰაერგამტარუნარიანობა, თუშური ცხვრის ბეწვის ჰაერგამტარიანურობა კი უფრო მაღალია ვიდრე სხვა ჯიშის ცხვრის ბეწვისა.
გუდაში მოთავსებული ყველი "სუნთქავს" და მისი დავარგება ამ გზით ხდება. პოლიეთილენში ეს ფაქტორი გამორიცხულია.
მალხაზ ხარბედია - 29 ივლისი, 2009 - 23:36
მთავარია ავტორს გამოცდილება ჰქონდეს, პირის გემო და გემრიელი წერა იცოდეს.
სალომე - 29 ივლისი, 2009 - 20:19
ეს არის განსაკუთრებული ნიჭი - ასეთ პატარა ტექსტში ასე აღწერო და გადმოსცე. უმაგრესია. ასე მგონია, რომ “ამარრა- ო-ტეჟუში” ვიჯექი და გემრიელად მივირთვი.
საქართველოს სამზარეულოზეც რომ დაწეროთ ასეთი წერილები? საუკეთესო რეკლამა იქნებოდა.
