ალეკო ცქიტიშვილი - 31 იანვარი, 2012 - 16:39
რაც შეეხება უცხოურ ჯიშებს, რადიკალიზმის მომხრე აქაც არა ვარ და არ მიმაჩნია სწორად, რომ რაც კი საერთაშორისო ჯიშებად აღიარებული ვაზის ვენახებია გაშენებული ყველაფერი ამოვძირკვოთ. მითუმეტეს, ერთ-ერთი ყველაზე ძველი ქართული ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინო "თელიანი" გვაქვს, რომელიც სწორედ უცხოური ჯიშისგან მზადდება და ამ ჯიშმა წინანდალთან ახლოს კარგი თვისებები გამოავლინა. თუმცა, ამ მხრივ, აუცილებელია ზომიერება, რომელიც ჩვენს ძვირფას მეღვინე-ტექნოლოგებს და ინდუსტრიული მეღვინეობის მამებს აშკარად ღალატობდათ რამდენიმე წლის წინ, როცა უცხოურ ჯიშებს უპირატესობასაც კი ანიჭებდნენ. და რა მოხდა მერე? სწორედ ის, რასაც გიორგი თავის სტატიაში ამბობს, ამ ბატონებს უთხრეს სწორედ იმ უცხოელმა მეღვინე-კონსულტანტებმა, ექსპერტებმა და უბრალოდ, უცხოელმა მომხმარებლებმა, რომლებმაც კაბერნე, მერლო, შარდონე და სხვა უცხოური ჯიშებისგან დამზადებული ქართული ღვინოები გასინჯეს. ასე რომ, უცხოელი სპეციალისტებისგანაც არ უნდა შევქმნათ მტრის ხატი. მე მიმაჩნია, რომ უცხოელებმა ქართული ღვინის სასიკეთოდ ბოლო წლებში ძალიან ბევრი რამ გააკეთეს (მაგალითად, იზაბელ ლეჟერონს მე ჩემს მიმოხილვაში ქართული ღვინის წლის კეთილი ნების ელჩად დავასახელებ). იგივე ლუკა გარგანოს დასახელებაც შეიძლება და ბევრი სხვა უცხოელი მხარდამჭერისა და მეგობრის, რომელთა ძალისხმევითაც (ნაწილობრივ) მოხდა იმ ნიჰილიზმის დაძლევა, რაც აქაურ მეღვინე-ტექნოლოგებს ჰქონდათ ქართული ქვევრის ღვინის მიმართ.
aisbergi - 31 იანვარი, 2012 - 15:51
თავს ვალდებულად ვთვლი ბოდიში მოვუხადო ბ-ნ ბარისაშვილს, რადგან ჩემი წერილები და აისბერგს ამოფარება მის მოქმედებად მოსჩვენებია მკითხველთა ნაწილს.
irakli - 31 იანვარი, 2012 - 15:00
არც კომბალჩათხლეშილად და არც სილაგაწნულად ვგრძნობ თავს. ამ ბლოგიდან რაც არ უნდა მიმტკიცონ რომელიმე ღვინის ავკარგიანობა,მე ჩემი გემოვნება, აზრი მაქვს და არც არავისზე ნაკლებად ვერკვევი ქართულ ღვინოებში. მე მხოლოდ მეტი ექსპერიმენტის მომხრე ვარ და არა რაიმეს იდეა ფიქსად ქცევისა. იყოს ბატონო ეს ქვევრის ღვინო, იყოს კი არა, სუფევდეს, მაგრამ სხვების მოძულება არ ღირს მაგის გამო.
მალხაზ, - ძალიან დიიიიიიიიიიიიდიიიიიიიიიიიიიი პატივისცემის მიუხედავად, მაინც მგონია, რომ უფრო მეტი და უფრო ხარისხიანი კრიტიკაა საჭირო. და ეს კრიტიკა ლანძღვაში რომ არ გადავიდეს, მაგიტომაც მეგულებით თქვენ, პროფესიონალი ჟურნალისტები და ინტელექტუალი კრიტიკოსები.
ისე ძაან სუბიექტური ვიქნები, გეტვით, რომ სულ რომ არაფერი წეროთ ამ ბლოგზე ან მარტო მეგობრული ღრეობის სურათებიც რომ დაალაგოთ აქ, "ახალი ღვინის ფესტივალის" ტრადიციის დამკვიდრება და დაჩატარება ეყოფა "ღვინის კლუბს," მინიმუმ ორი ათწლეული, საამაყოდ და თავმოსაწონად. так держать !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
aisbergi - 31 იანვარი, 2012 - 14:01
გიორგი არ გახლავართ, შორიდან ვიცნობ მას. თუმცა ბევრი მისი ხედვა ჩემთვის მისაღებია. აისბერგი უბრალოდ,მაინც თქვენთვის უცნობი ვარ
ludus - 31 იანვარი, 2012 - 13:50
ხმამაღალ მუსიკაში და ცეკვა–თამაშში ნაკლებად ვთვრები :)
მალხაზ ხარბედია - 31 იანვარი, 2012 - 13:47
aisbergi, გიორგი, თუ შენა ხარ, შენივე სახელით უპასუხე ოპონენტებს, რა დროის ეს გაუგებარი ხუმრობებია? :) ყველამ საკმაოდ საინტერესო და კვალიფიციური კომენტი დატოვა, რომელიც პირველ რიგში ავტორისგან იმსახურებს პასუხის გაცემას :)
aisbergi - 31 იანვარი, 2012 - 13:31
მოდი და ნუ გაგეცინება; ზოგმა დიდმა მეღვინემ უროდ(სტალინი წერდა ასეო) მიიღო სტატია, ზოგმა ეთუზიაზისტმა კი კომბალ ჩაცხობილად იგრძნო თავი. საინტერესოა მუხის კასრის ღვინის მოყვარულებიც აპირებენ რომელიმე კატეგორიაში ჩაეწერონ---სილაგაწნულებში ან თავსლაფდასხმულებში...
მალხაზ ხარბედია - 31 იანვარი, 2012 - 13:15
irakli, ბლოგზე ყოველთვის იბეჭდება კრიტიკა, 2007 წლიდან მოყოლებული – დღემდე. გააჩნია ვინ რას გულისხმობს კრიტიკაში. ზოგისთვის არც ეს სტატიაა კრიტიკა, სხვები მხოლოდ ლანძღვას მიიჩნევენ კრიტიკად, ვიღაცეები კი ღვინის დახასიათებებშიც (ჟანრში, რომელსაც ძალიან ვიწრო და კონკრეტული ფუნქცია აქვს) უკიდურესად კრიტიკულ მიდგომას მოითხოვენ. ბლოგს, ისევე როგორც "ღვინის კლუბს" თავისი სტრატეგია აქვს, რომელიც ეტაპებისგან შედგება. ჩვენ არსად გვეჩქარება, ყველაფერს თავისი დრო აქვს :) კრიტიკის დოზებიც შესაბამისად, საჭიროების მიხედვით გაიზრდება. ამ ეტაპზე მართალი კრიტიკისთვის (და არა მოთქმისთვის ან ლანძღვისთვის) ნიადაგის მომზადება და ინფორმაციული თუ სხვ. პირობების შექმნა უფრო მნიშვნელოვანია.
ალეკო ცქიტიშვილი - 31 იანვარი, 2012 - 12:43
დიდი პატივისცემის მიუხედვად, გიორგის ვერ დავეთანხმები, რომ ალექსანდრეულს და მუჯურეთულს კახეთში არაფერი ესაქმება. ძალიან მკაცრად და კატეგორიულად არის ნათქვამი. გიორგის ტერმინი რომ გამოვიყენოთ, ჯიშები არც საკოლექციო ნაკვეთებში და არც თავიანთ პატარ-პატარა რეგიონებში არ უნდა დავაპატიმროთ. მათ ფართო ასპარეზი უნდა მივცეთ, რაც მათივე გადარჩენისთვის, დაცვისთვის და გამრავლებისთვის აუცილებელი და გადაუდებელი ღონისძიებაა. ისედაც, რაც არ უნდა წინააღმდეგი ვიყოთ, თუკი ქართული ჯიშებს არა მარტო თავიანთი რეგიონული ჩარჩოებიდან გასვლის, არამედ საერთაშორისო ჯიშებად ჩამოყალიბების პოტენციალი აქვთ, ამ პროცესს ვერავინ შეაფერხებს. მაგალითად, რქაწითელი და საფერავი უცხოეთშიც ბევრგან არის გაშენებული. მე თვითონ დამილევია უკრაინული ღვინო, რომლის კუპაჟშიც საფერავიც მონაწილეობდა. ისეთი ჯიშები, რომლებიც სხვა რეგიონებში ვერ გამოავლენენ საუკეთესო თვისებებს, ავტომატურად არ იქნება საინტერესო მეღვინეებისათვის. მაგალითად, ციცქასა და ცოლიკოურის კახეთში გაშენებას, სავარაუდოდ, არავითარი აზრი არ ექნება, მაგრამ იგივე ცოლიკოურისგან, რომელიც იმერული ჯიშია, ძალიან კარგი ღვინო დგება ლეჩხუმში (ტვიში), გურიაში და აჭარაში. "იმერული ღვინის კომპანიის" ღვინო "ალექსანდრეული/მუჯურეთული" "ხვანჭკარას" საერთოდ არ ჰგავს, მაგრამ ძალიან საინტერესო ღვინოა.
