ელიზბარ თალაკვაძე - 2 თებერვალი, 2012 - 14:50
ბატონო ალეკო თქვენ ქიმიკოსი ხართ? 1 ლიტრ ღვინოში 500 მგ გამაამინობუტირატი ცოტა არ იყოს ბევრია. ცნობისათვის 1 ტაბლეტ გამალონში მხოლოდ 250 მილიგრამია. არასწორია გლუკოზის რეტიპიზაცია. უნდა იყოს - უტილიზაცია.
aisbergi - 2 თებერვალი, 2012 - 11:56
ავტორის გადაწყვეტილება---კახური მცვივანის ვაზზე ასე უზომოდ შეყვარებული ამდენი ქართველის(ღლონტი,უჯმაჯურიძე,კონჭოშვილი დასხვა) შემდეგ ამ ჯერ უცნობი ვაზით მოხიბლული ქართველთა ერთი მეგობარიც-ჯონი მოეხსენებინა---ვფიქრობ თქვენი გულისწყრომა არ უნდა გამოეწვია. დარწმუნებული ვარ სტატიის ავტორი სიამოვნებით აღნიშნავდა თქვენს და მრავალთა სახელსაც, ვინც კი დაესწრებოდა სტატიაში აღწერილ დეგუსტაციას და მკითხველთათვის რაიმე ღირებულ აზრს, ინფორმაციას გაიმეტებდა.
natiku - 2 თებერვალი, 2012 - 00:16
ადუღებულ წყალს არ ვუმატებ ადუღებულს და გაციებულს კი, ისე მშვენიერი რეცეპტია მართლა, ძირა კი ძალიან მაგარია ძირას გარეშე საერთოდ არ გამიკეთებია ხინკალი!! ესენი კაცო ქვეყნის მწვანილს აყრიან შიგ რა უნდა ოხრახუშს ხინკალში?
ჩემი დიდი ბებია ველისციხელი ქალი იყო და ყველა ქალიშვილს ასწავლა ეს რეცეპტი 5 ჰყავდა. ხახვს არ ამატებდა შიგ, მე მართალი გითხრათ არ მომეწონა და ხახვს მაინც ვუკეთებ
მალხაზ ხარბედია - 1 თებერვალი, 2012 - 21:50
ბარემ მესამეჯერაც დააკომენტე რამე ეგეთი აბდაუბდა, ღმერთი სამობითაა!
xazari - 1 თებერვალი, 2012 - 20:09
ნუთუ ის, რაც მე ახლა წავიკითხე ამ სტატიის ბოლო წინადადებაში მართალია? ნუთუ მართლაც ასეა ყოველივე? არა არა არ მჯერა! როგორ, ჯონის მართლაც მოეწონა მცვივანი? ბედნიერი ვარ და ამ ბოლო წინადადებას გულის ფიცარზე ამოვიჭდევ! "მე ვარ ხაზარი და მაშასადამე მე ვარ ბედნიერი".
qvevri barisashvili - 1 თებერვალი, 2012 - 19:59
გამარჯობათ მეგობრებო. მესაუბრა "აისბერგი" და მითხრა, რომ მე და შენ ერთმანეთში აგვრიესო. ვაკეთებ მოკლე განმარტებას, მე მე ვარ და აისბერგი აისბერგია:). (ისე კი მივესალმები ჯანსაღ მსჯელობას).
ელიზბარ თალაკვაძე - 1 თებერვალი, 2012 - 10:15
მეგობრებო ნუ იქნებით ასე კატეგორიულები. რა მოხდება არავინ იცის. 200 წელი იყო კიანტი და გაჩნდა სუპერ ტოსკანა, მაღრაანის ქისი კი, შეიძლება ითქვას, ჯერ არ გაჩენილა.
slow - 1 თებერვალი, 2012 - 00:51
სტატია ცოტა "ხმამაღლაა" დაწერილი, ამიტომაც ზოგიერთების გაღიზიანება გამოიწვია. უცხოურ ჯიშებს რა თქმა უნდა აქვთ არსებობის უფლება, პეროიანებს რა დალევს, მცირე რაოდენობებით გაიყიდება ქართულ ბაზარზე, მაგრამ ტერუარის იდენტობის მატარებელი ვერ იქნება ისე, როგორც მაგალითად მაღრაანის ქისი ან ოყურეშის უსახელოური. ქართული ჯიშების აღდგენას აქვს მომავალი და იმ ტერიტორიაზე მიმაგრებას სადაც ის შექმნილა. გურიაში და აჭარაში ადგილობრივი ჯიშების აღდგენა შეავიწროვებს ცოლიკოურს, ასევე მოხდება კახეთშიც და ეს სამართლიანი პროცესი იქნება. ამ საკითხზე კლუბშიც ბევრი გვისაუბრია და ყველა მეტ-ნაკლებად ქართულ ღვინოში გათვითცნობიერებული უცხოელი სპეციალისტიც ამას ამბობს.
