Home
ქართული | English
ნოემბერი 2024
ორშსამოთხხუთპარშაბკვი
28293031123
45678910
11121314151617
18192021222324
2526272829301

შეიძინეთ ჩვენი წიგნები ღვინის მაღაზიებში

მულტიმედია

კომენტარები

ქვევრის რეცხვა და ჰიგიენა

გიორგი ბარისაშვილი

ქვევრის რეცხვასა და ზოგადად მარნის ჰიგიენას, შეიძლება ითქვას, რომ უმთავრესი ადგილი უჭირავს ღვინის ქართულად დაყენების საქმეში. ყურძნის ხარისხიდან დაწყებული, მისი გადამუშავებით დამთავრებული, ყოველი ეტაპი თავის როლს ასრულებს საბოლოო პროდუქტის - ღვინის ხარისხში, მაგრამ თუკი ღვინის დაყენების რომელიმე ეტაპზე დაშვებული მცირედი შეცდომა ხშირად გამოსწორებას ექვემდებარება, ქვევრის არასათანადო რეცხვა-ჰიგიენას ნამდვილად მივყავართ გამოუსწორებელ შედეგამდე. უნდა ითქვას, რომ ქვევრში ღვინის დაყენების საქმისათვის ერთ-ერთი ყველაზე რთული პროცესი, ესაა ქვევრის რეცხვა, რომელსაცაუცილებლად ესაჭიროება ძალზე გამოცდილი ხელი და გულმოდგინე შრომა. საგულისხმოა, რომ ქართულ ენაში გვხვდება ტერმინი - „ქვევრის მრეცხავი“, რაც გვაფიქრებინებს, რომ ამ ოპერაციას ახორციელებდა პროფესიონალი ადამიანი და აღნიშნული ტერმინიდან გამომდინარე, ცხადი ხდება, რომ მისი სახით საქმე გვაქვს ადამიანის ერთ-ერთ პროფესიასთან. ყურადსაღებია ერთი მომენტიც და კერძოდ, ქართულ ენაში მეღვინეობასთან დაკავშირებულ მრავალ ტერმინთან ერთად, არაერთ იმგვარ სიტყვასა და ტერმინსაც შევხვდებით, რომლითაც გადმოცემულია არასათანადოდ გარეცხილ ქვევრში დაყენებული ღვინის გემო. ასეთი ტერმინებია, მაგალითად:  „ხელიანი ღვინო“; „ღვინოს ხელი აქვს“; „ჭურის გემო დაჰკრავს“; „ქვევრის გემო“ თუ სხვ.

 თავისთავად ცხადია, რადგანაც არსებობდა ამგვარი ტერმინები, ბუნებრივია იარსებებდა ისეთი ადამიანიც, რომელიც ერთმანეთისგან გაარჩევდა ღვინის სხვადასხვა ნაკლოვანებებსა და მათ შორის არასათანადოდ გარეცხილ ქვევრში დაყენებული ღვინის გემოსა თუ სუნს. ქართული ისტორიულ-ეთნოგრაფიული წყაროებიდან ირკვევა, რომ ჩვენში, არათუ ზადიანი ღვინის გემოს ამომცნობები, არამედ სხვადასხვა ვაზის ჯიშის ყურძნიდან დაყენებული და შემდგომად ერთმანეთში შერეული ღვინის ცალ-ცალკე გამრჩევებიც კი ყოფილან. საერთოდ ქვევრის რეცხვისას გასათვალისწინებელია არაერთი მეტ-ნაკლებად მნიშვნელოვანი მომენტი, როგორიცაა, ქვევრის რეცხვისწინა სისუფთავის მდგომარეობა, ქვევრის რეცხვის შემდგომი დანიშნულება და სხვ. ქვევრის რეცხვა პირობითად შესაძლოა სამ ეტაპად დავყოთ, ესაა: წინასწარი გავლება, ძირითადი რეცხვა და საბოლოო გავლება. თავდაპირველი გავლება ხორციელდება მხოლოდ და მხოლოდ ცივი წყლით, ყოველგვარი დანამატების გარეშე. წელიწადის ცივ პერიოდში შესაძლოა ნელთბილი წყალის გამოყენებაც, მაგრამ არამც და არამც ცხელი წყალი! თავდაპირველი გავლების მიზანია ქვევრის კედლებზე არსებული ძირითდი „ჭუჭყის“ ჩამორეცხვა და მოშორება. გავლების დროს ქვევრს შეძლებისდაგვარად ყველა ადგილიდან უნდა მოშორდეს ძირითდი ჭუჭყი, ღვინის ქვის ნადები, ჭაჭისა და ლექის ნარჩენები, რათა ქვევრი მომზადდეს ძირითდი, საგულდაგულო რეცხვისათვის. თუკი გავლების დროს გამოყენებული იქნება ცხელი წყალი, იგი გახსნის ქვევრის კედლებზე მყოფ ჭუჭყს, რაც ქვევრის ფორებში ღრმად ჩაჯდება და მისი შემდგომი მოშორება საკმაოდ რთული იქნება. გავლებით, ქვევრის რეცხვის პირველი ეტაპი სრულდება და იწყება გაცილებით მნიშვნელოვანი ეტაპი - ძირითადი რეცხვა. ქვევრის ტრადიციულ საერცხ საშუალებებზე ჩვენ გაზეთ მარნის წინა გამოცემებში საუბარი უკვე გვქონდა და აქ ამ საკითხს აღარ შევეხებით, არამედ ვისაუბრებთ მხოლოდ იმ ბუნებრივ საშუალებებზე, რაც წყალხსნარის სახით გამოიყენება ქვევრის რეცხვისას. ეს საშუალებებია, კირწყალი და ნაცარწყალი, ანუ იგივე „ნაცარწმენდილი“. აქვე უნდა აღინიშნოს, რომ ქვევრის რეცხვისას, მისი ჰიგიენური მდგომარეობიდან გამომდინარე, შესაძლოა გამოყენებული იქნას მხოლოდ სასმელი წყალი, ყოველგვარი კირისა და ნაცრის შერევის გარეშე. უნდა ითქვას, რომ ნაცრის ან კირის წყალხსნარის გამოყენება ხდება ქვევრის ძირითადი რეცხვის დროს და არა გავლების შემთხვევაში. ძირითადი რეცხვა მეტად საპასუხისმგებლო საქმეა და იგი აუცილებლად საგულდაგულოდ უნდა შესრულდეს. სანამ საკითხს ძირეულად შევეხებოდეთ, ვფიქრობთ, რომ მკითხველისათვის ინტერესმოკლებული არ უნდა იყოს ამონარიდი გაზეთ „მეურნედან“, რომელიც გამოცემულია 1888 წელს, სადაც საუბარია ქვევრის კირწყალით რეცხვაზე.  „ჩვენ ვიცით, რომ ქვევრსა აქვს ხოლმე კედლებზე მიკრული და მიმხმარი ჭაჭა, ლექი, პრკე და ბევრგვარი სხვა ჭუჭყი. ამათ მოსაშოერბლად მე ვურჩევ ყველას, მანამ ქვევრების რეცხვას დაიწყებდეს, ჯერ ეს ჭუჭყი მოაცილოს. ამისათვის უნდა ჩაიყაროს გეჯაში ან დიდს კასრში ახლად დამწვარი კირი, დაესხას ზედ წყალი და მეორე დღეს, როცა კირს დაილექავს, იმ წმინდა წყლით შეიშხაპოს ქვევრის გვერდები. კირის წყალი მოსჭამს ჭუჭყს, ამის შემდეგ ამოიღვრება კირის წყალი, ჩაისხმის მდუღრე და დაიხურება ქვევრი: ოშხივარი სრულებით მოალბობს მიმხმარს ჭაჭა-ლექს და მას უკან თამამად შეიძლება რეცხვა“. ეს მცირე წერილი ცახდყოფს, თუ რამდენად დიდ მნიშვნელობას ანიჭებს ავტორი ქვევრის სისუფთავეს. აქვე ირკვევა, რომ კირწყალი ერთ-ერთი საუკეთესო საშუალებაა ქვევრების რეცხვისათვის. ამისათვის გამოიყენებენ ჩამქრალი კირის წყალხსნარს. მართალია ზუსტად დადგენილი პროპორციები ქვევრის სარეცხად კირწყალი ნაზავის მომზადებისა არ არსებობს, მაგრამ ჩვენი პრაქტიკიდან, ვფიქრობთ, რომ კარგი შედეგის მომცემია კირისა და სასმელი წყალის შემდეგი პროპორციებით შეზავება: 10-15 ლიტრი წყალი და 4-5 კგ. ჩაუმქრალი კირი. როდესაც კირი ჩაქრება და წყალში კარგად გაიხსნება (მინიმუმ 2-3 საათი), კირწყალი და მისი ჭურჭლის ფსკერზე დარჩენილი კირის გაუხსნელი დიდი ნაწილაკები უნდა განვაცალკევოთ, რის შემდეგაც კირწყალი მზადაა ქვევრის სარეცხად. ბუნებრივია, დიდი მოცულობის ქვევრის სარეცხად მეტი რაოდენობის კირწყალი იქნება საჭირო. კირწყალი ქვევრს აუცილებლად ყველა ადგილას უნდა წაესვას, რის შემდეგაც ქვევრი იმავე კირწყალით საგულდაგულოდ იხეხება სარცხით, კრაზანათი ან სულაც ხელის ჯაგრისით. ხშირად ქვევრს ასეთ მდგომარეობაში დატოვებენ რამოდენიმე საათის, ან სულაც ერთი დღე-ღამის განმავლობაში. ამის შემდეგ ქვევრი უნდა გაირეცხოს ჯერ ცივი და შემდეგ ცხელი (სასურველია 50- 60 0c) წყლით, მინიმუმ 2-ჯერ. ქვევრის რეცხვის ზუსტად დადგენილი რაოდენობა არ არსებობს, ქვევრი ირეცხება იმდენჯერ და იქამდე, სანამ არ მიიღწევა სასურველი შედეგი. ამის გარდა, როგორც აღინიშნა ქვევრის რეცხვისწინა სისუფთავეცაა გასათვალისწინებელი, რაც დიდად განაპირობებს ქვევრის რეცხვის ხანგრძლივობას. ქვევრის ძირითადი რეცხვის დასრულების შემდეგ სასურველია, საბოლოო გავლება ნელთბილი, ან ცივი წყლით. ქვევრის რეცხვის დასრულების შემდეგ მისი ნარეცხი წყალი უნდა იყოს აბსლუტურად სუფთა, მას არ უნდა გააჩნდეს რაიმე გარეშე სუნი და გემო. ზოგიერთ შემთხვევაში ქვევრის საბოლოოდ გავლებისას, ნარეცხ წყალში შეიმჩნევა მოწითალო შეფერილობის მცირე რაოდენობის კრისტალები და ნალექი, რაც ქვევრის შიდა ზედაპირის ნაწილაკებს წარმოადგენს და ამ შემთხვევაში საგანგაშო არაფერია. ქვევრი სუფთად და გამოყენებისათვის გამოსადეგად მხოლოდ ამ შემთხვევაში მიიჩნევა. პრაქტიკაში კირის ნაცვლად ასევე გამოიყენებოდა ნაცარიც, ანუ ნაცრის წყალხსნარი (ნაცარწმენდილი), რომელიც საკმაოდ კარგ შედეგს იძლევა, ამავდროულად კირიცა და ნაცარიც შეიძლება ითქვას, რომ ბუნებრივი და აქედან გამომდინარე უსაფრთხო სარეცხი საშუალებებია და მათს გამოყენებას რაიმე გართულება არ მოჰყვება, რასაც ვერ ვიტყვით, მაგალითად სოდაზე (განსაკუთრებით კაუსტიკური) ან სხვა ქიმიურ სარეცს საშუალებაზე, რომელთა გამოყენებამაც შეიძლება ქვევრის კედლები დააზიანოს, ან ქვევრის ფორებში ღრმად შეაღწიოს და აქედან გამომგინარე შემდგომ აღმოჩნდეს ღვინოშიც კი. ზოგადად ქვევრის რეცხვა მეტად შრომატევადი საქმეა, განსაკუთრებით კი „ჩასავალი“ ქვევრებისა. რაც შეეხება ქვევრის რეცხვისას ნაცრის გამოყენებას, რაც ასევე საკმაოდ ეფექტური ხერხია, მისი სწორედ გამოყენებას პრაქტიკულად არანაირი გართულება არ შეიძლება მოჰყვეს, როგორც თავად ჭურჭლის, ისე ღვინის ხარისხის გაუარესების თვალსაზრისით. საქმე ისაა, რომ ქვევრში ღვინის ყველანაირი ნარჩენი (ღვინის ქვა, საღებავი ნივთიერებები, ლექის ნარჩენები და სხვ.) მჟავური ხასიათისაა, ხოლო ნაცარი სუსტი ტუტეა და ნაცარწმენდილიც აღნიშნული ნაშთების გამხსნელია. ნაცარწმენდილის დასამზადებლად გაცრილი ნაცარი უნდა ჩაიყაროს სასმელ წყალში, კარგად მოერიოს და ცეცხლზე წამოდუღდეს. შემდგომად ნალექი და ნაცარწმენდილის წყალხსნარი, რომელიც გამოიყენება ქვევრის სარეცხად უნდა განცალკევდეს და ნაცარწმენდილიც მზადაა. ძველად ნაცარწმენდილი გამოიყენებოდა ხელების, თმების, ჭურჭლისა თუ სხვათა გასარეცხად თუ დასაბანად. მის მომზადებისათვის ვიღებთ 1 – 1,5 კგ. გაცრილ ნაცარს, რომელსაც ვამატებთ 4 – 5 ლიტრ წყალს, რასაც ცეცხლზე წამოვადუღებთ 10 – 15 წუთი. ნაცარწმენდილის დამზადება შეიძლება ასევე ნაცარზე მდუღრე წყლის დასხმითაც. ნაცრის გამოყენება შეიძლება, როგორც ნაცარწმენდილის სახით, ისე მშრალად, ნაცარზე წყლის დაუმატებლადაც იმ შემთხვევაში, თუკი ახლად გარეცხილი ქვევრი ხანგრძლივი დროით ცარიელი რჩება. ასეთ შემთხვევაში იღებენ გაცრილ, წმინდა ნაცარს და ახლადგარეცხილი ქვევრის შიდა ზედაპირზე მოაბნევენ, სანამ ქვევრის კედლები ჯერ კიდევ სველია. ქვევრის კედლები ნაცარს მიიკრობს და ამ მდგომარეობაში გაშრება. ეს საკმაოდ ეფექტური ხერხია იმისათვის, რომ ქვევრში და განსაკუთრებით მის ფორებში არ განვითარდეს მავნე მიკროორგანიზმები. მართალია, შემდგომ ქვევრის რეცხვა შედარებით მეტ შრომას მოითხოვს, მაგრამ ეს გამართლებულია იმით, რომ ასეთ დროს ქვევრის კედლები დაცულია და ამ მხრივ გაწეული ჯაფა ფუჭი კი არაა, მიზანმიმართულია და რაც მთავარია საკმაოდ ეფექტური. ამავე ხერხით ნაცრის მაგივრად შესაძლებელია კირის გამოყენებაც.

 ორი სიტყვით შევეხოთ ქვევრის დეზინფექციის საკითხსაც. ქვევრის კედლების დეზინფექციისათვის მასში ახჩოლებენ გოგირდს. ქვევრის ყოველ 100 ლიტრ მოცულობას 3 გრ. გოგირდი უნდა ჩაუბოლდეს. უნდა აღინიშნოს, რომ გოგირდის, თუნდაც ორმაგი, ან მეტი დოზით გამოყენებას რაიმე გართულება არ მოსდევს. გოგირდს ქვევრში იმ შემთხვევაშიც ჩააბოლებენ, თუკი მის კედლებზე შემშრალია ნაცარი ან კირი. ჩასაბოლებლად შესაძლებელია გოგირდის, როგორც ფხვნილის, ისე წინასწარ მომზადებული გოგირდის ფითილის გამოყენება. ორივე შემთხვევაში უნდა გამოირიცხოს ცეცხლის მოკიდების შემდეგ გამდნარი გოგირდის ქვევრში ჩაღვენთვა, რასაც შესაძლოა ღვინოში გოგირდწყალბადის (ლაყე კვერცხის სუნი) წარმოქმნა მოჰყვეს. ქვევრში გოგირდის ჩაბოლება შესაძლებელია, როგორც უშუალოდ დურდოს, ღვინისა, თუ ყურძნის ტკბილის ჩასხმის წინ, ისე გარკვეული ხნით ადრეც, ცარიელ ქვევრში, მაგალითად ორ თვეში ერთჯერ. თუკი გოგირდს ქვევრში ახრჩოლებენ უშუალოდ ღვინის, დურდოსა, თუ ყურძნის ტკბილის ჩასხმის წინ, ეს იმას ნიშნავს, რომ ამ პროცესს წინ უნდა უძღვოდეს ქვევრის რეცხვა, რადგან გაურეცხავი ქვევრის გამოყენება არ შეიძლება. ამ შემთხვევაში კი გოგირდს ქვევრში ახრჩოლებენ მაშინ, სანამ გაერცხილი ქვევრის შიდა ზედაპირი ჯერ კიდევ სველია. ამ დროს დამწვარი გოგირდის ბოლო რეაქციაში შედის ქვევრის კედლებზე დარჩენილ სისველესთან და შედეგად წარმოიქმნება გოგირდოვანი მჟავა. ეს უკანასკნელი კი აღწევს ქვევრის ფორებში, იქ, სადაც ღრმად ჩამჯდარი ჭუჭყია და ასერიგად ხორციელდება ქვევრის შიდა ზედაპირის დეზინფექცია. ასეთ დროს ქვევრის გამოყენება გოგირდის ჩაბოლებიდან სწრაფადვე, რამოდენიმე წუთში ხორციელდება. გოგირდის ქვევრში ჩაბოლება მაშინაცაა შესაძლებელი, თუკი ქვევრი მისი გამოყენების წინა დღეებშია გარეცხილი და უკვე მშრალია. თუმცა ასეთ შემთხვევაში ეფექტი უფრო ნაკლებია, ვირდე ეს ახლადგარეცხილი ქვევრის შემთხვევაშია. თუ რეცხვის შემდეგ ქვევრის გამოყენება არ არის გადაწყვეტილი და იგი გარკვეული დროით ცარიელი რჩება, გოგირდი უნდა ჩააბოლონ მხოლოდ მაშინ, როდესაც ქვევრი კარგად ამოშრება, რადგან წინააღმდეგ შემთხვევაში გოგირდის ბოლი, რომელიც ქვევრის კედლებზე მყოფ სისველესთანაა რეაქციაში შესული გაშერბა და შედეგად ქვევრის კედლებზე წარმოიქმნება მოთეთრო-მოყვითლო კრისტალური ნადები, რამაც შესაძლოა შემდგომში ღვინოს სიმწარე და აქედან გამომდინარე, სიუხეშე შესძინოს. ახლად გარეცხილი ქვევრი ყოველთვის სწრაფად არ შრება, განსაკუთრებით კი წელიწადის ცივ პერიოდში. ეს კი არასასურველი პროცესია, რადგან ქვევრში, თუნდაც მცირედი რაოდენობის ნარჩენი წყალი შესაძლოა ქვევრის დაბინძუერბის წყაროდ იქცეს. ამის თავიდან ასაცილებლად საკმაოდ ეფექტური საშუალებაა ელექტრო ვენტილატორი. გარეცხილ ქვევრს პირზე დაადებენ ჩართულ ვენტილატორს ისე, რომ ჰაერის ჭავლი ქვევრში ჩადიოდეს, რაც გარეცხილ ქვევრს სწრაფად და ეფექტურად აშრობს. რაც უფრო ძლიერია ვენტილატორი, მით უფრო სწრაფი და ეფექტურია ქვევრის ამოშრობის პროცესი.

© ღვინის კლუბი/Weekend



საინტერესო სტატიაა ბატონო გიორგი, მეტი პრაქტიკული რჩევები რომ იყოს სასარგებლოც იქნებოდა. იქნებ სადმე გეგულებათ და გაგვიზიაროთ ქვევრის რეცხვის: წესები და ნორმები. არა მგონია საბჭოურ გეგმიურ ეკონომიკას ესეთი ГОСТИ არ შეექმნა


გოსტის შესახებ ვერაფერს გეტყვით. ამგვარი რამ, როგორც მე ვიცი არ არსებობს. ერთად ერთი, რაც მე წამიკითხია ესაა 70-იან წლებში დაწერილი ინფორმაცია ქვევრების რეცხვის შესახებ ,მაგრამ იქ ისეთი რამე ეწერა, რასაც პრველ რიგში უნდა მოვერიდოთ... ქვევრი უმეტეს შემთხვევაში ისე ირეცხება როგორც აქ წერია და ეს ყველაფერი პრაქტიკულ დაკვირვებებზეა აწყობილი. ზემორე წერილში ის პრინციპებია ჩამოყალიბებული, რომლითაც შეიძლება იხელმძღვანელოს ადამიანმა. მაგრამ ესაა მხოლოდ პრინციპები, რადგან რეცხვა ბევრ ფაქტორზეა დამოკიდებული, რასაც მისი რეცხვისწინა მდომარეობა განაპირობებს. აქედან გამომდინარე ესაა მეტად ინდივიდუალური საკითხი, როგორც მაგალითად ვაზის სხვლა და ამიტომ ამ საკითხის "გოსტირება" ვერ მოხერხდა. შეუძლებელია ითქვას, თუ რამდენჯერ უნდა გაირეცხოს ქვევრი. ქვევრი ირეცხება იმდენჯერ და მანამდე, სანამ არ მიიღწევა სათანადო შედეგი და ეს ყოველმა მეღვინემ თავად უნდა "დაამუღამოს" რადგან ყველაზე გარგად ის თავად იცნობს მისი ქვევრების ხასიათს. მინახავს კაცი, რომელიც ამბობს - ხოლმე, რომ ამ ქვევრს ცოტა ნაკლები რეცხვა უნდა სხვებთან შედარებითო... თუმცა, როგორც ვთქვი ეს დამოკიდებულია ქვევრის მდგომარეობაზე, მაგრამ თუ ქვევრს რეჟიმში ჩავაყენებთ, ანუ ყოველთვის ერი დაიგივე პროგრამას მივმართავთ (გადაღების შემდეგ სწრაფი რეცხვა, ცარიელ მდგომარეობაში დატოვების შემდეგ მისი კონტროლი, ახლად ჩაფლული ქვევრის შესაბამისი მოვლა, პირველი მოსავლის დადუღების სირთულეები ახალ ქვევრში და სხვა მრავალი ფაქტორი)მაშინ ქვევრი "გვემორჩილება". რაც მთავარია ამ ყველაფერი მაშინა აქვს დადებითი ეფექტი, როდესაც ამას ერთი ხელი აკეთებს და თან, როგორც ითქვა ერთი პრინციპებით. სამწუხაროდ არ არსებობს უნიკალური ქიმიური სარეცხი საშუალება, რომელსაც ქვევრში ჩავყრით, მერე ცოტა წყალს ჩავასხავთ, მივავლ-მოვავლებთ და ქვევრიც გარეცხილია და ამრიგად მისი რეცხვა დიდ სირთულეებთანაა დაკავშირებული, მაგრამ ამიტომაა, რომ ღვინოც ასეთი კარგი გამოდის. ბოლოს კვლავაც გავიმეორებ, რომ ჯერხნობით არ არსებობს ქვევრის რეცხვის კონკრეტული ეტაპების რაიმე დოგმა(ები) და ეს უმეტესწილად ადამიანის ინტუიციაზეა დამოკიდებული, რაც რაიმე პრინციპებს უნდა დაეფუძნოს. სწორედ ამგვარ პრინციპებზეა საუბარი ჩემს წერილში. მაგალითად კიდევ ერთს მოვიყვან. ამ ხნამდე ჯერ არც დაწერილა და ალბათ არც ამის მერე დაიწერება რაიმე წიგნი მეღვინეობაში, რომელსაც წაიკითხავ და მერე მიხვალ და ღვინოს დააყენებ... როგორც ქვევრის რეცხვა, ისე საერთოდ ღვინის დაყენება ისეთი თემებია, რომ ამის სადმე ამოკითხვა, მითუმეტეს ერთ მოკლე სტატიაში შეუძლებელია. ჩვენ სეგვიძლია წავიკითხოთ პრინციპი იმისა, თუ როგორ ყენდება, მაგალითად: მალაგა, მარსალა, პორტო, ხერესი და სხვ. მაგრამ ეს მხოლოდ პრინციპებია და არა ის დეტალები, რომელშიც თავად მეღვინე უნდა გაერკვეს ღვინის დაყენების დროს, წლების განმავლობაში. მიუხედავად იმისა, რომ, მაგალითად კახურ ღვინოს თითქმის ერთნაირი პრინციპით აყენებენ დღეს ქართველი მეღვინეები, ერთი და იგივე ვენახიდან მოწეული ერთი და იგივე პრინციპებით დაყნებული ორი კახური ერთმანეთისაგან ზოგჯერ რადიკალურად განსხვავდება, რადგან საერთო აქ მხპლოდ პრინციპია, ხოლო დეტალები და ნიუანსები კი რა თქმა უნდა სხვადასხვაა, რადგან ამას ინდივიდები აკეთებენ და ისინი ითვალისწინებენ პრინციპებს, ხოლო დეტალებს კი ამ პრინციპებზე დაყრდნობით თავად ქმნიან.


დაახლოებიტ 10 წლის უხმარი ქვევრები მაქვს, რომლებიც დავღია იყო დატოვებული, შესაძლებელი არის თუ არა მისი სათანადო მდგომარეობაში მოყვანა, ანუ, კარგი გარეცხვის შემთხვევაში თუ იქნება ვარგისი


რა თქმა უნდა შეიძლება. 20-30 წლის უხმარი ქვევრებიც კი გამოსწორებულა კარგი რეცხვითა და მეთოდებით. უპირველესად უნდა ინახოს ქვევრის შიდა ზედაპირი, ხომ არაა დაზიანებული. ზოგჯერ ქვევრის კედლებს, მითუმეტეს მაშინ, როდესაც ცარიელია და არ ხმარობენ, ამასთან ნესტიან პირობებშია, ეწყება ეროზია. სადგისი ან გალესილი ლურსმანი უნდა მიუსვ–მოუსვათ შიგნით და თუ ანატკეჩები შენიშნეთ, ან ჩამოიფხვნა, ან ძალიან რბილია და თითქოს სადგისი შიგნით ერჭობაო, მაშინ ეროზიაა და თუ ეს ძალიან ძლიერაა ასეთ შემთხვევაში არაა სასურველი ასეთ ქვევრში ღვინის დაყენება განახლდეს და მისი შეცვლაა საჭირო. თუმცა შეასძლოა ასეთი ეროზიული ადგილი ძალიან პატარა იყოს, მაგალითად ერთი დეციმეტრი... ასეთ დროს რამის მოფიქრება კიდევაა შესაძლებელი. მე თქვენს ადგილზე ასე მოვიქცეოდი: თავდაპირველად ეროზიაზე გავტესტავდი; შემდეგ გავავსებდი რამდენიმე დღით და დავრწმუნდებოდი, რომ არ გასდის; შემდეგ (თუ ყველაფერი აჟურშია) ცივი წყლითა და ჯაგრისით ძლიერ გავრეცხავდი; შემდეგ ჩავაყენებდი კირიან ყალხსნარს და იმით გავრეცხავდი ჯაგრისით ან სარცხითა თუ კრაზანით; შემდეგ თბილი წყლით რეცხვა; შემდეგ გამოვწვავდი და ცვილით დავამუშავებდი. მერე მასში ღვინოს დავაყენებდი და ქვევრს როცა გავხსნიდი და დავრწმუნდებოდი, რომ ხარისხიანი ღვინო დადგა მაშინვე ვიყიდიდი სამწვადეს და ამ სტატიის ავტორს დავპატიჟებდი. (მგონი არაფერი არ გამომრჩა)


მადლობა, მადლობა ყველა იმ ადამიანს ვინც ამ საიტს ქმნის, ვინც ამ მივიწყებულ ტრადიციებს გვახსენებს, ვინც ცდილობს არ დაიკარგოს მამა–პაპათა საუკუნოვანი მონაპოვარი, იქნებ თქვენ ჩემო მეგობრებო,შეძლოთ და ქართველი კაცის ცნობიერებაში გააღვიძოთ მივიწყებული გენი ვაზის სიყვარულისა, განსაკუთრებული მადლობა ბატონ გიორგი ბარისაშვილს, იმ კარგი პრაქტიკული რჩევებისათვის, რომელიც საშუალებას აძლევს მკითხველსა თუ მსმენელს უკეთესად გაერკვეს ქართულ ტრადიციულ მევენახეობა– მეღვინეობაში


ქვევრის დეზინფექციისთვის ზუსატდ რა სახის გოგოირდი გამოიყენება?


ე.წ. შესაფრქვევი გოგირდი.


გამარჯობათ, გილოცავთ და ბედნიერ შობა-ახალ წელს გისურვებთ.მაქვს თხოვნა: მაქვს 40-წლის ჩაფლული ქვევრები 50-ლიტრი ტევადობის. ქვევრის შიგნით ზედაპირი აქერცლილია(და დაჩორკნილი). თუ შეიძლება მისი განახლება შიდა ზედაპირის გასანთვლით.და თუ შეიძლება, გთხოვთ განმიმარტოთ, როგორ უნდა მომზადდეს ქვევრი გასასანთლად და როგორ უნდა მოხდეს მისი გასანთვლა, ან გთხოვთ, მომცეთ ამ საქმის სპეციალისტის კოორდინატები. წინასწარ გიხდით მადლობას.


თუ ქვევრის შიდა კედლები "კოროზიაა" დაწყებული ამგვარი ქვევრი სამწუხაროდ გამოუსადეგარია... ისე ბიბლუსში შეგიძლიათ შეიძინოთ ბროშურა – "ქვევრის მოვლა", სადაც დეტალურადაა აღწერლი ყველა პროცესი, რაც ქვევრს ეხება.


გაიხარეთ, დიდი მადლობა ბატონო გიორგი ინფორმაციისთვის.


გთავაზობთ წმენდის უახლეს მეთოდს,ორთქლიტ წმენდას!! https://www.facebook.com/david.nadirashvili/videos/1483377458341309/


კახეთში სად შეიძლება ხარისხიანი ქვევრის შეძენა?


კახ3თში სად შეიძლება ხარისხიანი ქვევრის შეძენა?


როგორ დავაწებო გაბზარული ქვევრი? ძველი ქვევრია ჩადგმულია უკვე და აქვს ბზარი? როგორ დავამზადო საჭირო წებო რომ გავამთელო? თუ ვინმემ იცით ძველი მეთოდი გთხოვთ გამიზიაროთ


გამარჯობათ მოკლედ მაქვსვ6-7 წლის ქვევრები ღია ცის ქვეშ რომელიც არ გახსნილა მრავალი წელია და მინდა ფუნქციონირბაში მოვიყვანო და არის თუ არა შესაძლებელი ან რა ეტაბები გავიარო როგორ გავრეცხო როგორ გამოვსანთლო დამაკვალიანეთ რომ შემდგომში ღვინო არ გამიფუჭოს


მაქვს 20წლის უხმარი ქვევრები,რომლებიც წყლითაა სავსე.შეიძლება თუ არა მისი ფუნქციონირებაში მოყვანა


წყალში გახსნილი კირი (კირწყალი) რა რაოდენობით უნდა ჩავასხა ქვევრში რეცხვისას? რა პროპორციით? როგორ უნდა მივხვდე რომ ქვევრი უკვე საუკეთესოდაა გარეცხილი? ამას იმიტომ ვკითხულობ რომ (კახელის სიძე ვარ) იმდენი მახეხინეს ქვევრი და იქიდან წყალი მასვევს აბა ნახე გემო აღარ უნდა ქონდესო, რომ ჩასვლა აღარ მინდა იქ. (ეს ნახევრად ხუმრობით) და რას ფიქრობთ ან თუ რამეს მოიფიქრეთ მიპასუხეთ ქვევრის კერხერით გარეცხვაზე. რათქმაუნდა რეგულირებადი წყლის ჭავლით.


წყალში გახსნილი კირი (კირწყალი) რა რაოდენობით უნდა ჩავასხა ქვევრში რეცხვისას? რა პროპორციით? როგორ უნდა მივხვდე რომ ქვევრი უკვე საუკეთესოდაა გარეცხილი? ამას იმიტომ ვკითხულობ რომ (კახელის სიძე ვარ) იმდენი მახეხინეს ქვევრი და იქიდან წყალი მასვევს აბა ნახე გემო აღარ უნდა ქონდესო, რომ ჩასვლა აღარ მინდა იქ. (ეს ნახევრად ხუმრობით) და რას ფიქრობთ ან თუ რამეს მოიფიქრეთ მიპასუხეთ ქვევრის კერხერით გარეცხვაზე. რათქმაუნდა რეგულირებადი წყლის ჭავლით.


ქვევრის სადენზიფექციოდ გაყიდვაში წავაწყდი ამ სადენზიფექციო საშუალეებს .. ინტერნეტში ვერ ვნახე და ვინმემ ხომ არ იცით შეიძლება გამოყენება თუ არა ? სადენზიფექციო საშუალება შეიცავს : პოლიჰექსამეტილენგუანიდინის ჰიდროქლორიდს და გამოხდილ წყალს

თქვენი კომენტარი

თქვენი ელ-ფოსტა არ გამოქვეყნდება
  • Web page addresses and e-mail addresses turn into links automatically.
  • No HTML tags allowed

More information about formatting options

საქართველოს ღვინის რუკა
თქვენ შეგიძლიათ დაეხმაროთ ჩვენს ბლოგს "PayPal"-ის საშუალებით.

ტოპ ხუთეული