საფუვრის წმინდა კულტურის გამოყენება მეღვინეობაში

ღვინის წარმოებაში ამჟამად საყოველთაოდ არის აღიარებული საფუვრის წმინდა კულტურის როლი. მთელი რიგი კვლევითი დაწესებულებების მიერ დადასტურებულია სელექციაქმნილი საფუვრების დადებითი მოქმედება თეთრი და წითელი ღვინოების დაყენების საქმეში. გარკვეულ დადებით შედეგს იძლევა ამა თუ იმ რაიონისათვის შერჩეული რასა. ამჟამად მსხვილი მეურნეობების სარდაფებში მეღვინე თვითდინებით დუღილს არავითარ შემთხვევაში არ ატარებს; მას ტკბილში შეაქვს წინასწარ დამზადებული საფუვრის წმინდა კულტურის დედო, რომელიც ენერგიულად ვითარდება ტკბილში და ნორმალურად ატარებს დუღილს. ამ წესს პრაქტიკაში თავისი ახსნა აქვს. ღვინის დასაყენებლად გადამუშავებულ ყურძნის წვენში დუღილის პროცესზე და მომავალი ღვინის ხარისხზე როგორც დადებითად, ისე უარყოფითად მოქმედი მრავალი სხვადასხვა მიკროორგანიზმი იმყოფება. უჯიშო საფუვრებიდან უარყოფითად აპიკულატუსი მოქმედებს. როგორც კი მადუღარ არეში 4^o ალკოჰოლი წარმოიშვება, აპიკულატუსს მოქმედების უნარი ეკარგება, შემდეგ კი საფუვრის უჯრედები მოქმედებს ენერგიულად. თუ ამ მომენტში ამბოხს დედოდ გამოვიყენებთ, დადებით შედეგს მივიღებთ. განვითარებული უჯიშო საფუვრები დადუღებულ ღვინოში უარყოფით კვალს მაინც ტოვებს, თუმცა საფუვრის წმინდა კულტურის შეტანით მას ცხოველმოქმედების უნარი ეზღუდება. საფუვრის წმინდა კულტურებს ამზადებენ სამეცნიერო-კვლევითი დაწესებულებები (საქართველოს მებაღეობა, მევენახეობა-მეღვინეობის ინსტიტუტი, თელავისა და საქარის საცდელი სადგურები და სხვ.). მიღებული საფუვრის წმინდა კულტურები შემდეგ უნდა დავამზადოთ საჭირო რაოდენობით. ამ მიზნით რთველის დაწყებამდე 4-5 დღით ადრე ვკრეფავთ საღ ყურძენს, ვწურავთ ტკბილს, ვასხამთ მოკალულ ქვაბში და ვაცხელებთ, ცხლადვე ვასხამთ კასრში და ტემპერატურის 30^o-მდე აწევის შემდეგ ვუმატებთ ლაბორატორიიდან მიღებულ საფუვრის დედოს. ერთი ან ორი დღის შემდეგ ტკბილი დუღილს იწყებს, რომელსაც ტკბილის დუღილის დედოდ ვიყენებთ. უჭაჭოდ ღვინის დაყენების დროს დურდოს 2% საფუვრის დედო ემატება, ხოლო ჭაჭაზე დაყენებული წითელი და თეთრი ღვინოების დამზადების დროს - 3-4%.

მსხვილ მეურნეობაში შედედებული მასალის დამზადება შემდეგი წესით ხდება: პირველად ანგარიშობენ შედედებული მასალის საჭირო რაოდენობას ლიტრობით (ყოველ 100დ/ლიტრი ტკბილი საშუალოდ 20 ლიტრ შედედებულ მასალას მოითხოვს). ამით იგებენ, თუ რამდენი ტკბილის დამზადებაა საჭირო. ამ რაოდენობას ორჯერ ამრავლებენ, რადგანაც შედედებული მასალა ყოველთვის უნდა რჩებოდეს. ყოველდღიურად ტკბილის დასამატებლად x ლიტრის მიმატება იქნება საჭირო. ამის შემდეგ განსაზღვრული რაოდენობის, ე.ი. 4 ლიტრი (x) ტკბილის მისაღებად ოთხი-ხუთი დღით ადრე საღ ყურძენს დაკრეფენ, ტკბილს გამოწურავენ, აქედან დაახლოებით 1/10-ს მოკალულ ქვაბში ჩაასხამენ, ნახევარ საათში 70-75^o-მდე აცხელებენ, შემდეგ გადმოდგამენ, 30^o-მდე გააცივებენ და წინასწარ მიღებული საფუვრის წმინდა კულტურის დედოთი შეადედებენ. ტკბილის 9/10-ს რომელიც არ გაცხელებულა, გოგირდოვანი ანჰიდრიდით ამუშავებენ დროებით დუღილის შესაჩერებლად. 24 საათის შემდეგ, როცა შედედებული ტკბილი დუღილს ენერგიულად დაიწყებს, მას გოგირდოვანმჟავით დამუშავებულ ტკბილს უმატებენ და მძაფრ დუღილში შესვლისთანავე იყენებენ დედოდ. რამდენ დეკალიტრ შედედებულ მასალას დახარჯავენ, იმდენ SO₂-ით დამუშავებულ ტკბილს უმატებენ. საფუვრებს შემთხვევით უჯიშო საფუვრები რომ არ მოერიოს, მას დროგამოშვებით - 4-5 დღეში ერთჯერ აახლებენ. ჩვენს პირობებში საუკეთესო საფუვრის წმინდა კულტურის რასად შეიძლება გამოვიყენოთ კახური 10, საფერავი და სხვ.