"საქართველოს გარეთ ძალიან ბევრ მეღვინეს აქვს დიდი სურვილი და ინტერესი, ღვინო ქვევრში თავად დააყენოს" - ჯეისონ მილარი

გამოცემა Drinks Retailling ჟურნალში ქვევრის დამზადების ტექნოლოგიის შესახებ წერს.

საქართველოში ჯეისონ მილარმა, ღვინის ექსპერტმა და კონსულტანტმა იმოგზაურა, მისთვის ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი კი ქვევრის საწარმოში სტუმრობა იყო: "დაბალჭერიან, პატარა ოთახში დიდი თიხის ჭურჭლები დაგვხვდა, თითოეული დაახლოებით 6 ფუტის სიმაღლის, თიხის უზარმაზარ სკებს ჰგავდა. ათი წლის წინ ქვევრს მხოლოდ სამი ოჯახი ამზადებდა, ახლა უკვე 3-ჯერ გაიზარდა ქვევრის მწარმოებელთა იცხვი. ზაზა კბილაშვილმა თავის კარიერას მშობლიურ სოფელში დაბრუნება არჩია, თუმცა არც აქ უჩივის ბიზნესს, ქვეყნის გარეთ მისი ქვევრები 2000$-ად იყიდება. თითოეულ ქვევრს სათითაოდ, ფენ-ფენა მუშაობა სჭირდება, საქმე არც ისე მარტივია" - წერს ჯეისონ მილარი და დასძენს, რომ ქვევრი უფრო და უფრო პოპულარული ხდება ქვეყნის ფარგლებს გარეთ: "მეღვინეებს ძალიან დიდი ინტერესი აქვთ, ნახონ ამხელა თიხის ჭურჭელი თავიანთი თვალით და ისე გამოიყენონ, როგორც ამას საქართველოში იყენებენ, ტრანსპორტირებისა და სხვა სირთულეების მიუხედავად".

ჯეისონ მილარი ქვევრის გარდა სტატიაში კასრებზეც წერს: "კასრებს ხშირად, როგორც საკმაოდ ძვირადღირებულ მასალას, ისე განიხილავენ. კასრი ღვინოს საკმაოდ ხანგრძლივ დაბოლოებას, დახვეწილ არომატებს, ხავერდოვნებას სძენს. მეორე მხრივ, აღნიშნავს, რომ ბეტონი, როგორც ღვინის დასავარგებელი საშუალება, აქტუალურობას იძენს.

თუ 30 წლის წინ მეღვინეები ყურადღებას ამახვილებდნენ მხოლოდ მღალი ხარისხის ყურძნისგან საუკეთესო ღვინის დაყენებაზე, ახლა ძირითადი აქცენტი ნიადაგის უნიკალურ მახასიათებლებსა და ყურძნის ტიპზე უფრო კეთდება: "კარგია ღვინის დაძველების სხვადასხვა ვარიანტის უფრო მეტი პოპულარულობა. ძალიან ბევრი ღვინო ჯერ კიდევ მუხის კასრებში ძველდება იმიტომ, რომ მხოლოდ ისაა მიჩნეული "სერიოზული" და მაღალი ხარისხის ღვინოდ, მიუხედავად იმისა, რომ ვაზის ჯიშების უმეტესობა კარგად არ ერწყმის მუხას და კასრი არ უხდება. ასეთ შემთხვევებში უკეთესია ბეტონის ან უჟანგავი ფოლადის ავზების გამოყენება, რაც საშუალებას მოგვცემს დავტკბეთ ყურძნის ნამდვილი გემოთი მუხის კასრის სპეციფიკური გავლენის გარეშე. თუმცა, მუხის კასრები, რა თქმა უნდა, არ უნდა უარვყოთ მათ წინააღმდეგ ახლანდელი ტენდენციის გამო. მათ ჯერ კიდევ აქვთ ადგილი თანამედროვე მეღვინეობაში და კასრების გამოყენებით ჯერ კიდევ ბევრი არაჩვეულებრივი ღვინო მზადდება მთელი მსოფლიოს ღვინის სხვადასხვა რეგიონში".- აღნიშნავს ექსპერტი.

ზოგიერთი მეღვინე ასევე იყენებს უფრო დიდ მუხის კასრებს, რომლებიც პოპულარული ხდება ისეთ ადგილებში, როგორიცაა ელზასი და ბაროლო. საქართველოშიც კი, სადაც ქვევრის ტრადიციული თიხის ჭურჭელია ძირითადი ტექნოლოგია, ზოგიერთ მარანს აქვს ცალკე სივრცე მუხის კასრებისთვის  და მათ „ევროპული სტილის“ ღვინოებს უწოდებენ: "პირადად მე ვფიქრობ, რომ კარგი იქნება, თუ ყველა უმაღლესი ხარისხის კაბერნე სოვინიონი დაძველდება ახალ, ფრანგულ მუხის კასრებში, მაგრამ ყველა Nebbiolo-ს, მაგალითად, ეს არ სჭირდება. ასევე მუხის არომატები ტრადიციულ რიოხას ღვინოებსაც უხდება, მიუხედავად იმისა, რომ ეს გემო არ მომწონს რქაწითელში" - წერს ჯეისონი.

საბედნიეროდ, ღვინის დავარგების არჩევანი ფართოა და თითოეული მეთოდი ღვინოს განსაკუთრებულ მახასიათებლებსა და არომატებს სძენს.

© ღვინის კლუბი/vinoge.com