გამოქვეყნებულია: 11 ოქტომბერი, 2010 - 00:58
მალხაზ ხარბედია
25 სექტემბერი უმნიშვნელოვანესი დღე იყო “ღვინის კლუბის” ისტორიაში. ამ დღეს საგურამოს “ვაზისა და ხეხილის სარგავი მასალის წარმოების ეროვნულ ცენტრში” ანუ ქართული ჯიშების საკოლექციო ნაკვეთში კლუბის წევრებმა 25 სხვადასხვა ჯიშის ყურძენი დავკრიფეთ. ასურეთული შავი, გორული მწვანე, ძელშავი, საჩხერის ძელშავი, მგალობლიშვილი, ჭინჭილოურა, გლდანულა, საკმიელა, მესხური ხარისთვალა, მესხური მწვანე, მესხური ყურძენი, ხიხვი, ქისი, კახური მცვივანი, მირზაანული, ახმეტის შავი, ახმეტის წითელი, ვარდისფერი საბატონე, თეთრი ბუდეშური, ღვინის თეთრი, კახური თეთრი, დანახარული, რცხილა, წულუკიძის თეთრა. ეს ის ჯიშებია, რომლებიც “ღვინის კლუბმა” თბილისში ჩამოიტანა, ჩაწურა და სამომავლოდ 20-ნაირი ღვინის დაყენებას აპირებს.
იდეა იშვიათი ჯიშების პოპულარიზაციის, მათი მოშენებისა და გამრავლების შესახებ დიდი ხანია არსებობს “ღვინის კლუბში”, ჩვენ უკვე არაერთი ნაბიჯი გადავდგით ამ მიმართულებით, ლექციებსა და ექსპედიციებს რომ თავი დავანებოთ, სულ მალე, კახეთში “ღვინის კლუბის” წევრები საკოლექციო ნაკვეთსაც გავაშენებთ, სადაც სწორედ იშვიათი ქართული ჯიშები დაირგვება. ეს პროექტი “ვაზისა და ხეხილის სარგავი მასალის წარმოების ეროვნულ ცენტრის” მხარდაჭერით განხორციელდება, მანამდე კი, ამავე ცენტრის დახმარებით, “ღვინის კლუბში” დამზადდება ღვინოები, რომელთაგან ზოგიერთი პირველად გაისინჯება უკანასკნელი რამდენიმე ათწლეულის მანძილზე.
ჩამონათვალში არის ჯიშები, რომლისგან დაწურული ღვინოებიც, შეიძლება ითქვას, ერთეულებს აქვთ დაგემოვნებული, ან სულაც არავის. მაგალითად, შესანიშნავი ქართლური ჯიშის, დანახარულის შესახებ თავად ქართლშიაც არ სმენიათ იქაურ მევენახეებს. ძალზე იშვიათია მირზაანული, ასევე მესხური ჯიშები, კახური მცვივანი, რომელიც XIX საუკუნის დასაწყისში ყველაზე გავრცელებული თეთრყურძნიანი ჯიში იყო კახეთში, ჭინჭილოურა, გლდანულა, საკმიელა (ეს ჯიში თავის მხრივ გურიის ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული თეთრი საღვინე ჯიში იყო).
ამ ჯიშებიდან დაყენებულ ღვინოებს, რა თქმა უნდა, პირველ რიგში სადეგუსტაციო დანიშნულება აქვს, ზოგიერთ მათგანს ძალზე მცირე გამოსავალი ექნება, მაგრამ მთავარი ისაა, რომ მრავალწლიანი წყვეტის შემდეგ ჩვენს ქვეყანაში ისევ გაგრძელდება საუბარი ქართული ჯიშების შესახებ, თანაც უკვე არა თეორიულად, არამედ პრაქტიკულად, ღვინის დაგემოვნებით. მომავალ წელს, იმედი გვაქვს პირველ ნაბიჯებსაც გადავდგამთ ამ ჯიშების ტიპურობის, მათი საწარმოო და სხვა პოტენციალის გარკვევის საქმეში. აზრის საბოლოოდ ჩამოყალიბებას წლები უნდა, თუმცა ამ პირველ ნიმუშებსაც შეუძლიათ ბევრი ინფორმაცია მოგვაწოდონ. ძალზე მნიშვნელოვანია, რომ დეგუსტაციების გარდა ღვინო სხვადასხვა ლაბორატორიას გადაეცემა, რომლებიც დეტალურად შეისწავლიან ღვინის ქიმიურ შემადგენლობას.
კასრებში უკვე მეოთხეა დღეა დუღილი მიმდინარეობს. ზოგიერთი ჯიშისთვის ტრადიციული, კახური მეთოდი შევარჩიეთ - ხიხვი, ქისი, მცვივანი და მირზაანული სწორედ ასეთი მეთოდით დადუღდება, სხვებისთვის კლასიკური მეთოდი ვამჯობინეთ, ვრისკავთ როზეს და ე.წ. ქართლური მოგუდული ღვინის დაყენებასაც. იმედია რამდენიმე თვეში ან სულაც 1 წელიწადში ცოტათი უფრო მეტი გვეცოდინება ამ ჯიშების შესახებ, ვიდრე დღეს ვიცით.
© ღვინის კლუბი/“Weekend“
ბეჭდვა
თქვენი კომენტარი