მეღვინის თამაშები - ბოჟოლე – ჟორჟ დიუბეფი

 

     - არა, მე უბრალოდ ჩვენი ღვინის წარსადგენად მივდიოდი მათთან. იმ დროს მეღვინე ვიყავი და ვენახი მხოლოდ პიუიი-ფიუისეში მქონდა. იქ დიდი მამული გვაქვს, უკვე საუკუნეა, რაც ჩვენი ოჯახი ღვინოს აწარმოებს. და მაშინ, ჩვენი ღვინოების წარმოსაჩენად მე უბრალოდ ვსტუმრობდი ხოლმე მშობლიური რეგიონის რესტორატორებს. საუკეთესო პარტნიორების ამოსარჩევად, ზუსტად ასევე დავდიოდი სტუმრად მევენახეებთან. ასე რომ, ამას არ შეიძლება დაერქვას ვაჭრობა სახლში მიტანით.

     - პატარა რომ ვიყავი, ჩვენი ოჯახი მხოლოდ Puilly-Fuissé-ს ამზადებდა. მერე მე გადავწყვიტე, რომ სხვა ღვინოებიც მიმეყიდა იმ რესტორატორებისთვის, რომლებიც ჩემგან ყიდულობდნენ Puilly-Fuissé-ს. ხომ ხვდებით, ჩემი მიზანი ყოველთვის ნამდვილი და ხარისხიანი ღვინო იყო. და როდესაც საკუთარი კომპანია გავხსენი, მის ფეხზე დაყენებაში დამეხმარა ერთი ჩემი მეგობარი, ექსტრაორდინარული მეღვინე, რუსული წარმოშობის ამერიკელი ალექსის ლიშინი (Lichine). და მან შემომთავაზა მამულის ღვინის დამზადება, რომელიც პირდაპირ მამულშივე ჩამოისხმებოდა ბოთლებში. ჩვენ ახლაც ასე ვაგრძელებთ მუშაობას 40-50 მამულთან, განსაკუთრებით კი მცირე ზომის მამულებთან და ძალზე გულმოდგინედ ვადევნებთ თვალყურს ღვინის ხარისხს. ხშირად მივმართავთ დეგუსტაციას, პირადად მე ამაზე დღეში ორ საათს ვხარჯავ. მუშაობა განუწყვეტლივ მიმდინარეობს - მოსავლის აღების დროს, ვინიფიკაციის დროს, სარდაფში. ჩვენ მთელი (15 კაციანი) გუნდი გვყავს, რომელიც თვალყურს ადევნებს ვინიფიკაციის პროცესს. თითოეულ იმ ვენახში დავდივართ, რომლის მოსავალსაც ვიყენებთ, ივნისიდან მოყოლებული, ყოველი ნაკვეთის შესახებ ვაგროვებთ ინფორმაციას და მას აქ, ლაბორატორიაში ვამუშავებთ. ეს არის სამუშაო, რომელიც ყურადღებას მოითხოვს და ძალზე მნიშვნელოვანია. რაც შეეხება Duboeuf-ის მარკით გამოშვებულ ღვინოებს, ეს გახლავთ 400 დამოუკიდებელ მევენახესა და 24 კოოპერატივთან უკვე მრავალი წლის განმავლობაში არსებული თანამშრომლობის შედეგი. ჩვენ გვაქვს პარტნიორული ურთიერთობები ამ ხალხთან, რომლებიც გვისმენენ. მათ იციან, თუ როგორ სტილს ვეძებთ და როგორი ღვინო გვინდა მივიღოთ. ხარისხის კონტროლი ამ ღვინოებთან მიმართებაშიც ასეთივე მკაცრია.

წელიწადში ვყიდით 35 მლნ. ბოთლს. ამ რაოდენობაში შედის 200 ათასი გლ Beaujolais-ი, Beaujolais VillageდაBeaujolais Crus-ი (ეს მთელი რეგიონის მიერ 20 ათას ჰა ვენახებიდან წარმოებული ღვინის დაახლოებით 15%-ია). გარდა ამისა - Côte du Rhône, ჯიშური ღვინოები ლანგედოკიდან, Vin de Pays d’Ardecheდა ბევრი სხვა. და ყველა ეს ღვინო ერთმანეთისგან ძალიან განსხვავდება. ამიტომ არ შეიძლება მთელი ამ 35 მლნ.-ის შეფასება ერთგვარი ღვინის ერთიან მასივად. ზოგიერთი ალბათ ნაკლებად გამოჩენილია, ზოგიერთი მეტად, მაგრამ ყველა მათგანი ხარისხიანია.

- სრულებითაც არა. კარგი ღვინის გაყიდვა ძნელი არ არის, ხოლო იმისათვის, რომ ღვინო კარგი იყოს, საჭიროა სამი რამ: კარგი მევენახე, კარგი ვაზი და კარგი მეღვინე. თუკი ეს პირობები დაცული იქნება, ღვინის გაყიდვა ძნელი არ იქნება.

აღსანიშნავია, რომ ჩვენს პორტფელს თავისი ახლანდელი მოცულობა ერთ დღეში არ მოუპოვებია. ეს ყველაფერი დროთა განმავლობაში მოდის. როგორც უკვე ვთქვი, თავდაპირველად მხოლოდ პიუიი-ფიუისეში მქონდა ვენახები. შემდეგ დავიწყეთ ღვინის დამზადება მაკონეს ხსვა ოლქებში, შემდეგ ეს ყველაფერი ვითარდებოდა. დასაწყისში არაფერი არ ყოფილა დაპროგრამებული, არაფერი კონკრეტული არ მოიაზრებოდა. ვერ ვიტყვი, რომ ორმოცი წლის წინ მქონდა Beaujolais Nouveau-ს, ლანგედოკის ღვინოების, VDP d’Ardeche-ს და რონის ხეობის ღვინოების დამზადების იდეა. ეს ყველაფერი თანდათანობით მოვიდა. დღეს არსებობს მარკა Georges Duboeuf-ი, რომელიც, პირველ რიგში, Beaujolais-ს უკავშირდება, მაგრამ მთლიანობაში ასევე უკავშირდება საფრანგეთის ღვინოებს. ამიტომაც გვაქვს ასეთი მრავალფეროვანი მწკრივი. ინტერესი იმაში მდგომარეობს, რომ ჩვენ თითოეული დასახელების ძალზე მცირე რაოდენობის ღვინოს ვაწარმოებთ, რაც მთელი პერსონალის, მთელი გუნდისა და მთელი ჩვენი შესაძლებლობის გამოყენების საშუალებას გვაძლევს. ეს კი კომპანიის სამართავად დიდი პლუსია.

     - ვფიქრობ, 1962-1963 წლებში, შეიძლება, ცოტა მოგვიანებითაც.

     - პირველ რიგში მკაცრი წესებში. არსებობს დეკრეტი, პროცედურა, დაღვინების განსაზღვრული ვადა - თავდაპირველად ეს იყო 15 ნოემბერი, შემდეგ მან ნოემბრის მესამე ხუთშაბათამდე გადაინაცვლა. სწორედ ეს ფუნდამენტური ბაზაა წარმატების საწინდარი. გარდა ამისა, არსებობს სხვადასხვა ღონისძიებათა მთელი მარკეტინგული კომპლექსი, რომელიც თანდათანობით განვითარდა, დასაწყისში ის არ იყო. Beaujolais Nouveau-ს დღესასწაულში თავდაპირველად მთელი ჩვენი რეგიონი მონაწილეობდა, შემდეგ პარიზი, შემდეგ სრულიად საფრანგეთი, მოგვიანებით კი უკვე ბელგია, ინგლისი, გერმანია, და ყოველ წელიწადს, ამ დღესასწაულში მონაწილე ქვეყნების რიცხვი დღითი დღე იზრდებოდა. თავიდან ბისტროების შემოსასვლელში წერდნენ ცარცით დაფაზე ან ვიტრინაში გამოჰქონდათ ფერადი განცხადებები: "შემოსულია Beaujolais Nouveau". შემდეგ ამის გაკეთება დაიწყეს რესტორნებმა. საფრანგეთში დღესასწაულის ფართოდ გავრცელების შემდეგ, დაახლოებით 30 წლის წინ, კლიენტების მოსაზიდად ასევე იქცეოდნენ მაღაზიების, სუპერმარკეტებისა და ჰიპერმარკეტების მეპატრონეები. შემდეგ ჩვენ დავიწყეთ გაყიდვის დაწყების წინ დიდი აფიშების გამოკვრა; ახლა უკვე ჩვენთან ჩამოდიოდნენ ჟურნალისტები Beaujolais Nouveau-ს გაგზავნისა და თავად დღესასწაულის სანახავად. ვმართავდით ლექციებს და მრავალფეროვან ჩვენებებს ყველასთვის, ვინც ჩვენთან ჩამოდიოდა. და თანდათანობით Beaujolais Nouveau დღესასწაულის, სიამოვნების, მეგობრობის, უბრალოებისა და გულითადობის სინონიმად იქცა. და ასე დავიპყარით მსოფლიო ბაზარი. ეს იყო ნიშნური მომენტი. მაგალითად, ჩვენთან, საფრანგეთში, პირველ მაისს, მშრომელთა დღესასწაულისთვის, შროშანებს ყიდულობენ. ასეთივე მნიშვნელობა მიეცა ახალგაზრდა Beaujolais-საც: მას მოაქვს სიამოვნება, მასში ბევრი ფანტაზია და შარმია იმათთვის, ვინც მისითაა დაინტერესებული. ეს ხომ მილეზიმის პირველი ღვინოა, რომელიც ბაზარზე ჩნდება, ყველაზე ახალგაზრდა და რეკლამირებული და თავშესაქცევი ღვინო: მას ძალზე სერიოზულად ამზადებენ, მაგრამ სერიოზულად არ აღიქვამენ.

     - სრულებითაც არა. ყველგან, სადაც ჩვენ ვყიდით Beaujolais-ს, მათ შორის რუსეთშიც, Nouveau თითქოსდა კარს უღებს დანარჩენ ღვინოებს - Beaujolais Village-ს და Beaujolais Crus-ს.

     - აქ ყველაფერი ცოტა სხვაგვარად ხდება. თითოეულ cru-ს თავისი სპეციფიკა აქვს. Chirouble უფრო ნატიფი, ქალური და ელეგანტურია. ჩემთვის ყველაზე პრესტიჟული და გლამურულია Moulin-á-Vent-ი. ის გაცილებით ახლოსაა ბურგუნდიულ ღვინოებთან, რადგანაც ეს "დიდი" ღვინოა, რომლის შენახვა 5, 10, 20 წელიწადსაც კი შეიძლება. ამიტომ, ყოველ ყვეყანას საკუთარი სარეკლამო კამპანიის ჩატარება უწევს ცალკეულ Cru-ებზე თავიანთი აქცენტებით. რუსეთში, გერმანიაში, აშშ-ში, იაპონიაში ძნელია ათივე Cru ბოჟოლეს გაყიდვა, ამიტომ ყოველ წელს ყველაზე წარმატებული ვარიანტების წარმოჩენას ვცდილობთ. 2004 წელს აქცენტი Chirouble-ზე, Julienas-ზე, Sainte-Amour-სა და Moulin-á-Vent-იზე გაკეთდა. რადგანაც, ჩემი აზრით, ვინტაჟი 2003 საუკეთესო ვინტაჟია იმათ შორის, რომელიც მე ოდესმე მინახავს ჟიულენასა და სენტ-ამურში: უბადლო, რომელიც 1947 და 1976 წლების ვინტაჟებს უტოლდება.

     ზოგჯერ ჩვენ ვატარებთ რომელიმე ცალკეული მამულის სარეკლამო კამპანიას - ყველაფერი ეს კომუნიკაციისა და მარკეტინგის საკითხებია, და ყოველ წელს ყველაფერი თავიდან წყდება.

     - ამაში დარწმუნებული არა ვარ. როდესაც რომანეშ-ში დავიწყე მუშაობა, იქ შევქმენი პროფკავშირი. არა ისეთი პროფკავშირი, როგორიც, მაგალითად, მეტალურგთა პროფკავშირია, არამედ რაღაც საშუალო პროფკავშირსა და კოოპერატივს შორის, მაგრამ არც მთლად კოოპერატივი, რადგან ყველა მისი მონაწილე დამოუკიდებლად მუშაობდა. ეს იყო 45 მევენახისგან შემდგარი ასოციაცია, და ჩვენ ყოველ წელს ვყიდდით ღვინოებს საკუთარი მამულის მარკით, Beaujolais-ის პატარა ნიშნით ეტიკეტის კუთხეში. მაგრამ მთავარი მაინც მამულის სახელწოდება იყო.

    თეორიულად Cru-ს ეტიკეტებზე უნდა ეწეროს "Beaujolais-ი". მაგრამ ვფიქრობ, რომ ყოველი Cru უნდა ამჟღავნებდეს თავის სპეციფიკას, თავის საკუთარ სახეს, ხოლო "Beaujolais-ის" ეტიკეტს შეუძლია ამის დაფარვა. მაგალითად, Moulin-á-Vent-ის შესახებ კლიენტები ზოგჯერ გვეკითხებიან, ბურგუნდიული ხომ არ არისო. ზოგჯერ არის ანოტაცია, მაგრამ ჩვენ მას ყოველთვის არ ვაკეთებთ. სადღაც ვყიდით Beaujolais-ს, სადღაც აქცენტი იმაზე კეთდება, რომ ეს გამეა, სადღაც კი ეს ფიგურირებს როგორც საერთოდ "ბურგუნდიული". ჩემთვის ეს მაინც Beaujolais-ია.

     - Beaujolais-ისთვის ეს არის გერმანია (ყველაზე დიდი ბაზარი), შვეიცარია, ინგლისი, აშშ-ი, იაპონია, კანადა. crus-თვის ყველაფერი ოდნავ სხვანაირია: პირველი ბაზრებია აშშ-ი, ინგლისი, შვეიცარია, კანადა. მაგრამ ვითარება შეიძლება ძალზე სწრაფად შეიცვალოს. არსებობს ძალიან ხელსაყრელი ბაზრები, როგორებიცაა, მაგალითად, რუსული და იაპონური.

       - ეს ძალიან მნიშვნელოვანი ბაზარია. ყოველ წელიწადს ჩვენ ვატარებთ სარეკლამო კამპანიას. ჩვენთვის ეს არის ბაზარი, რომელზეც დიდ იმედებს ვამყარებთ და დიდ შედეგებსაც ველით. და ეს ბაზარი ყოველწლიურად ვითარდება. რუსეთში კარგად გადის Beaujolais-ი, Beaujolais Village და crus-ი. ასევე კარგად იყიდება Beaujolais Nouveau.

     - მე ვმუშაობ მხატვრებთან, მაგრამ თავდაპირველ იდეებს, სურათებსა და დიზაინს თვითონ ვიგონებ. ყვავილიანი ეტიკეტის ისტორია ასეთია: 20-30 წლის წინ ჩვენი ინგლისელი წარმომადგენლის მიწვევით ლონდონში ვიყავი. ის ჩემი კარგი მეგობარი იყო. და ერთხელ, დეგუსტაციის შემდეგ მან ოტელში წამიყვანა, სადაც მე გავჩერდი, და მითხრა: "დაისვენე, შხაპი მიიღე, მე ორ საათში გამოგივლი". ჩემს ოთახში კი, თითქოს განზრახ, მინდვრის ყვავილების თაიგული იდგა. და ამ ორ საათში მოვიფიქრე: ჩვენი ეტიკეტი ძალიან მკაცრია, მუქი, მოწითალო შეფერილობის შავ-თეთრი, და ცუდი არ იქნებოდა მასზე მინდვრის ყვავილების მოთავსება. ასე დაიბადა იდეა, ხოლო შემდეგ, მისი ხორცშესხმისათვის, მე მოვიწვიე მხატვრები. დღეს ჩვენი ეტიკეტები სხვადასხვანაირია, და ყველა მათგანი ჩემი მოფიქრებულია: "ჯინსის" ბოთლებიც, მთლიანად ყვავილოვანი ეტიკეტები, და ბევრი სხვაც. ჩემთვის ეს საინტერესოა.

     - სრულებითაც არა. ეს სიჭაბუკიდან მომყვება. ვფიქრობ, ეს უფრო გატაცება ან ჰობია, და არა მარკეტინგი. ჩემი უფროსი და, რომელიც, სამწუხაროდ, უკვე რამდენიმე წელიწადია ცოცხალი აღარ არის, პოეტი იყო, ლამაზ ლექსებს წერდა. ჩემმა ძმამ ბრწყინვალედ იცის რეგიონის ისტორია: ღვინისა და ვენახების ისტორია, დიდებული ღვინოების ისტორია და შესანიშნავად საუბრობს ამის თაობაზე. ასე რომ, ვფიქრობ, ჩვენს ოჯახში ყველას აქვს გარკვეული მხატვრული მონაცემები. და ჩემთვის ეს უფრო დიზაინი და სახვითი ხელოვნებაა. ნახეთ ჩვენი "პატარა სოფელი" (თემატური პარკი Le Hameau en Beaujolais-ი) - ეს მთლიანად ოჯახის იდეაა.

     - არა, ეს მთლიანად ჩემი იდეაა. ბავშვობაში ჩვენს სახლთან დიდი სათბური იყო, რომელიც მე მივითვისე, და იქ რაიმეს აშენება მინდოდა, იქნებოდა ეს პატარა სოფელი, სახლი თუ ხიდი, ჩემი საყვარელი საქმიანობა იყო. ასე რომ, ეს ყველაფერი ძალიან დიდი ხნის წინ დაიწყო და არავითარი კავშირი არა აქვს დისნეისთან. რაღაცით ეს ღვინის "პრეზენტაციაა". არის ისეთი საოცრად მომგებიანი პროდუქტები, რომლებსაც თავიანთი მწარმოებლებისთვის არ მოაქვს ბედნიერება. ღვინის შემთხვევაში ეს ასე არის. ღვინო განსაკუთრებული პროდუქტია. მას სვამენ მეგობრებთან, ოჯახთან, დღესასწაულებზე. ჩვენ მას ჩვენთვის საინტერესო ხალხთან ვსვამთ.

     ამიტომ, Le Hameau სრულებითაც არ არის დისნეილენდი. ერთადერთი მსგავსება დისნეისთან, რომელიც შემიძლია აღვნიშნო, არის ის, რომ Le Hameau მაინც საზოგადოებრივი ადგილია, ეს კი ნიშნავს სერიოზულობას, სისუფთავეს და ა.შ. და ზუსტად ასეა ყველაფერი გაკეთებული დისნეისთან: ყველაფერი უბრალოდ იდეალურია, ყველა ბიჭი და გოგო სუფთადაა ჩაცმული. კიდევ მე დავდიოდი Club Med-ის სისტემის ოტელებში, და იქიდანაა აღებული ანიმაცია, ყოველი სტუმრის სიხარული და მასთან კომუნიკაციის სისტემა. ეს ცოტ-ცოტა ყველაფრის ნარევია.

     - საერთოდ, ცხოვრების მანძილზე უამრავი ასეთი დღესასწაული მოვაწყვე, განსაკუთრებით Beaujolais Nouveau-ს ხათრით, როგორც ამერიკაში, ისე მთელს მსოფლიოში. ეს იყო ამერიკული ტელევიზიის მიერ ახალი საუკუნის დამდეგს განხორციელებული გრანდიოზული მედია-პროექტი: თანამგზავრის საშუალებით ბოჟოლედან მიმდინარეობდა ორდღიანი პირდაპირი ტრანსლაცია, რომელშიც მონაწილეობდა 60 მევენახე, 20 ამერიკელი ჟურნალისტი, ცნობილი ფრანგები და კიდევ უამრავი სხვა ადამიანი. მაგრამ ჩვენ ხშირად ვაწყობთ საღამოებს. ერთ-ერთ გაზაფხულზე მოვაწყვეთ ბორდოსადმი მიძღვნილი თემატური საღამო, რომელზეც მიწვეული იყო 300 კაცი, იყო დიდი დეგუსტაცია და ძალზე ცოცხალი საღამო მსახიობებთან ერთად. ჩვენ მევენახეები ბოჟოლედან ნიუ-იორკსა და სან-ფრანცისკოში მიგვყავდა. Beaujolais-ის საღამოებს  ვაწყობდით ტოკიოში, ჰონკონგსა და ბანგკოკში. ეს ჩემი ერთ-ერთი თვისებაა: მე ეს ყველაფერი ძალიან მომწონს.

     - მე უკვე მკითხეს ამის შესახებ. ახლა ამის დრო არა მაქვს, ოდესმე შეიძლება.

     - Beaujolais-ისა და სუნების რეკლამირება. მე ვგიჟდები სუნებზე: ეს რაღაც საოცრებაა. ქალის სუნამოს სურნელი პირდაპირ თავში გირტყამს. აი, სხვათა შორის, სუნების შესახებ კი მზად ვიყავი დამეწერა წიგნი, ეს მართლა მაინტერესებს. გამოდიხარ ქუჩაში, იქ კი ამდენი სუნია - ქალის სუნამოების არომატები: აქ Dior-ი, იქ Chanel-ი, იქეთ Kenzo და ა.შ. უბრალოდ ჭკუიდან გადადიხარ მრავალფეროვნებისგან, ეს ისეთი დაუჯერებელია. ნიუ-იორკში კი სრულიად სხვა, უფრო რთული სუნებია. "Beaujolais-ის ბაღიც ჩვენი ღვინის სუნებია: ხილი, ჟოლო, სანელებლები, მიწა და სხვ. და ეს, სხვათა შორის, ამასთანავე ლამაზიც არის.

     - მშვიდად, მაგრამ არის ერთი რამ, რასაც ვერ ვიტან, - როდესაც ცუდად ლაპარაკობენ რეგიონზე. ჩემზე თუ ლაპარაკობენ ცუდს, ამას არა უშავს. იყო ერთი საქმე, რომელშიც ჩამითრიეს, ამის შესახებ თქვენ ალბათ გაგონილი გექნებათ - სკანდალი ჟურნალ Lyon Mag-თან, რომელშიც ბელგიელმა კრიტიკოსმა, ფილიპ მოსმა (Mausse), Beaujolais-ს "ნეხვი" უწოდა, რის შემდეგაც მეღვინეებმა მას სასამართლოში უჩივლეს. ჩემმა ადვოკატებმა მირჩიეს არ მიმემართა სასამართლოსთვის. სამწუხაროდ, მევენახეებმა ეს პროცესი მაინც დაიწყეს, თუმცა, მე ვფიქრობ, რომ ტყუილად. ჟურნალისტები გვაკრიტიკებენ, რაც ნორმალურია. მე მყავს ჟურნალისტი მეგობარი, რომელიც ძალზე კრიტიკულადაა განწყობილი Beaujolais-ს მიმართ. ჩვენ, რა თქმა უნდა, კამათი შეგვიძლია, მაგრამ ის ჩემი მეგობარია, ხშირად ერთად ვსდილობთ. მე შარიანი არა ვარ და არ მიყვარს სკანდალები.

     - ჩვენბურგუნდიის საზღვრებში ვიმყოფებით, ყოველ შემთხვევაში, პოლიტიკურად და იურიდიულად. მაგრამ, მეორე მხრივ, ბოჟოლე ბოჟოლეა, და ჩვენი ღვინოები, რა თქმა უნდა, არ არის ბურგუნდიული იმ გაგებით, როგორც, ვთქვათ, Volnay-ი ან  Pommard-ია. ვფიქრობ, რომ Beaujolais-ი შეიძლება იყოს ისეთივე ძლიერი, როგორც ბურგუნდიული, მაგრამ ის მაინც სხვა ღვინოა.

     - იმიტომ რომ, Beaujolais Nouveau-ს წარმატება მის სიცინცხლეში, არომატებში, ხილისა და თაფლის ნოტებშია. და ეს მხოლოდ ნახშირბადის მაცერაციის წყალობით მიიღწევა. მთლიან მტევანს რაც შეიძლება აკურატულად ათავსებენ როფში, სადაც ის განიცდის ფერმენტაციას. მანქანის საშუალებით ამის გაკეთება შეუძლებელია. როგორც კი ამის გაკეთება მოხერხდება, მათ გამოყენებაზე უარს არ ვიტყვით.

- ახლა არა, მაგრამ ყოველთვის მოიძებნებიან ადამიანები, რომლებსაც უნდათ აიღონ ძალიან დიდი მოსავალი და ამით ფული გააკეთონ. ამჟამად მოსავლიანობის ნორმები ძალიან მაღალი არ არის. მევენახეს რომ რიგიანი შემოსავალი ჰქონდეს, ის დაახლოებით 50-60 გლ/ჰა-ს უნდა კრეფდეს. მაგრამ, რა თქმა უნდა, არ უნდა იყოს 100 გლ\ჰა. არც ერთ შემთხვევაში.

     - ეს სულ ბოროტი ენების ბრალია! მოდით, მოგიყვებით, როგორ ხდება ფასების დადგენა. ფასს ადგენს პროფესინალთაშორისი საბჭო. არავის შეუძლია საკუთარი სურვილით ფასების დადგენა, ეს აკრძალულია ევროკავშირის კანონებით. მაგალითად, 2003 წელს ფასი დგინდებოდა ნეგოციანტებს, კოოპერატივებსა და დამოუკიდებელ მევენახეებს შორის დადებული ხელშეკრულებით. ეს პროფესიონალთაშორისი გადაწყვეტილებაა. ყოველ სახლს ჰყავს ღვინისა და ყურძნის თავისი მიმწოდებლები, და ფასი განისაზღვრება ხარისხის შესაბამისად. 2004 წელს კლიენტები გვეუბნებოდნენ: "თქვენ მევენახეებს ძალიან ძვირი გადაუხადეთ, რაც არარაციონალურია." ჩვენი აგენტები აშშ-ში, ინგლისში, გერმანიაში გვეუბნებიან: "ეს ფასი მიუღებელია, რადგან მომხმარებელმა, იქნება ის რუსი, ფინელი ან იაპონელი, უნდა ნახოს Beaujolais-ის ერთნაირი ფასი". ჩვენ გვეკითხებიან: "იტალია, ესპანეთი, ავსტრალია რატომ ადებენ ამა და ამ ფასს, ხოლო თქვენ უფრო მაღალს?" ჩვენ, რა თქმა უნდა, ძალზე მცირე მოსავალი გვქონდა 2003 წელს, მაგრამ ჩემი წარმომადგენლები მეუბნებიან: "მომხმარებელს არ ადარდებს, დაზარალდა თუ არა Beaujolais-ი გვალვისგან, ან, ვთქვათ, სიცივისგან. ეს მისი პრობლემა არ არის". როგორც უკვე ვთქვი, ჩვენ უკვე 40 წელია, რაც მშვენიერი პარტნიორული ურთიერთობები გვაქვს მევენახეებთან, ამიტომ ყურძენს ძალიან გონივრულ ფასებში ვყიდულობთ. ჩვენ ვიცით, რომ შესაძლებელია დაბალ ფასში საშუალო ან საშუალოზე ოდნავ მაღალი ხარისხის Beaujolais-ს ყიდვა, მაგრამ ჩვენ ასე არასოდეს ვმუშაობთ. ჩვენ გვინდა მაღალი ხარისხის ღვინის ყიდვა შესაბამის ფასად, რაც ჩვენთვისაც ხელსაყერლია და მევენახეებისთვისაც. და მომხმარებელი, რომელსაც მხოლოდ ფასი კი არა, ხარისხიც აინტერესებს, კმაყოფილი რჩება.

     - იმას თუ არ ჩავთვლით, რომ პირველმა დავიწყე მისით ვაჭრობა? 50-40 წლის წინ მე დავიწყე ძალიან ახალგაზრდა Beaujolais Blanc-ის გაყიდვა, და უცებ ბევრმა დაიწყო შარდონეს დარგვა სამხრეთ-დასავლეთში და სხვა რეგიონებში, სადაც ის ადრე არ იყო. მაგრამ თეთრი ღვინოები - ეს მაინც არ არის ბოჟოლეს ყველაზე ძლიერი მხარე. მიუხედავად ამისა, მე ვაგრძელებ Beaujolais Blanc-ის გაყიდვას, იმიტომ რომ მიყვარს ეს ღვინო. მაგრამ სასტიკი წინააღმდეგი ვარ წითელ Beaujolais-ში ცოტაოდენი შარდონეს დამატების ტენდენციისა. ეს არ არის შარდონეს არც მოვალეობა და არც მოწოდება.

     - Morgon-ისა და Moulin-á-Vent-ის ეტიკეტზე თქვენ წერთ - "დაძველებულია კასრებში". როგორია მთლიანობაში Beaujolais-ის დამოკიდებულება მუხასთან? 

     - ჩვენ გვყავს პარტნიორი კასრების საწარმო, რომელიც მხოლოდ ჩვენთვის მუშაობს. ჩვენ მუხაში ვაძველებთ Moulin-á-Vent-ს, Puilly-Fuissé-ს, Morgon-ს, და მათთვის მუხაში დაძველება ძალიან სასარგებლოა, რადგან ღვინოები გაცილებით ექსტრავაგანტური ხდება და სასიამოვნო ძლიერ გემოს იძენს. სწორედ ამ თვისებებს უსვამს ხაზს ხეში დაძველება. ჩვენ გვაქვს დიდი პარკი, რომელშიც დაახლოებით 5 ათასი როფია. გარდა ზემოჩამოთვლილისა, ვცდილობთ მუხაში ცოტაოდენი Fleurie-ს, აგრეთვე მერლოს, კაბერნე სოვინიონისა და ლანგედოკში შარდონეს დაძველებას. ეს ძალიან მნიშვნელოვანია ღვინის სინატიფისთვის, მაგრამ უნდა მოხდეს ხის როფებსა და კასრებს შორის ბალანსის დაცვა. ჩვენ ერთსაც ვიყენებთ და მეორესაც.

     - ვფიქრობ, რომ არა. მე შემიძლია ვისაუბრო აშშ-სა და არგენტინაზე, სადაც გამოცდილება მაქვს. ეს არის არა მხოლოდ ტერუარის, არამედ კლიმატის საკითხიც. ჩემს ამერიკელ მეგობარს ბრწყინვალედ განლაგებული ვენახი აქვს. და ჩემთან ყოველი ჩამოსვლისას, მას საფრანგეთიდან ნერგები მიჰქონდა. ერთხელაც ვკითხე: "რას უშვრები ამ ნერგებს?" და ასეთი პასუხი გამცა: "სახლის გარშემო გაშენებულ მთავარ ხეივანში დავრგე. მე ძალიან მიყვარს ბოჟოლეს გამე, მაგრამ ვერასოდეს ვერ მოვახერხე მისი მოსავლის ჩემთან აღება". ასე რომ, მისთვის გამეს ვაზები ლანდშტაფის დეტალია. აი ნათელი მაგალითიც. რამდენადაც ვიცი, ასეთი ტერუარები აღარ არსებობს, თუმცა მე არაფერი ვიცი რუსეთში არსებული ტერუარების შესახებ. ჯერჯერობით კი... არ არის ჩილეში, არგენტინაში, კალიფორნიაში და არც სხვა დანარჩენ რეგიონებში.

     - მე მიყვარს ნებისმიერი კარგი ღვინო. ღვინით დაკავებულ ხალხს შორის ყალიბდება ახლო, თითქმის ძმური ურთიერთობები. მე ჯერ კიდევ 30 წლის წინ დავიწყე დიდი წვეულებების მოწყობა, და ჩვენს დღესასწაულებს 300-400 სტუმარი ესწრება. საინტერესოა თვალყური ადევნო, თუ როგორი რეაქცია აქვს ხალხს შენს ღვინოზე. ჩვენ ყოველთვის ვსინჯავთ ღვინოს ჩილეში, საფრანგეთის სხვა რეგიონებში, ყველგან. საინტერესოა, რას აკეთებენ სხვები, საინტერესოა მომხმარებლის ტენდენციებიც. რასაკვირველია, არსებობს ექსტრაორდინარული, ძვირფასი ღვინოები, რომლებიც ცხოვრებაში მე თვითონ მხოლოდ ერთხელ მაქვს გასინჯული... სხვათა შორის, მგონია, რომ ეს ჩვენი ოჯახის დამახასიათებელი ნიშანია. ჩემი უფროსი ვაჟი ჩემთან მუშაობს, და მას თავისი საკუთარი ბისტრო აქვს ლიონში, უმცროსი ვაჟი კი (იგი 13 წლისაა) ეთაყვანება ღვინოს, ძალიან არის ამით დაინტერესებული, მან უკვე დააგებოვნა ბორდოსა და ბურგუნდიის ღვინოები. სასიამოვნოა იმის ყურება, თუ როგორ მოსწონს ეს ახალგაზრდობას.

     - ბოკიუზი და ტრუაგრო შესანიშნავი დეგუსტატორები, მაგრამ, პირველ რიგში, ჩემი მეგობრები არიან. თუმცა, ჩვენი მეგობრობა გავლენას ახდენს გაყიდვებზე... ჩვენ ერთად ვატარებდით სარეკლამო აქციებს აფრიკაში (ტოგოში, კოტ-დ’ივუარსა და სენეგალში), წარმოვაჩენდით რომელიღაც კულინარიულ სიახლეებს, Beaujolais-ს, ჩვენს რეგიონულ პროდუქტებს, სხვადასხვა სახის ყველს და ა.შ. ჩვენ ბევრ აქციას ვატარებდით ტოკიოში, ამსტერდამში, ლონდონში, ბრიუსელში: ვაწყობდით საზეიმო სადილებს, ისინი კი ირჩევდნენ ღვინოს. ასე რომ, ეს მეგობრობა უზარმაზარი პლუსია. და კიდევ, თუკი ღვინო მათი რესტორნების ღვინის ბარათებშია შესული, შეიძლება მსოფლიოში საუკეთესო ფასი მივიღოთ.

      - საუბედუროდ, მართლა ასეა. ადრე საშუალო ფრანგი წელიწადში 120 ლიტრს სვამდა, ახლა კი გაცილებით ნაკლებს სვამს. დღეს მომხმარებელი უფრო მცოდნე და უფრო მომთხოვნი გახდა. მას უნდა კარგი ღვინო და იმავდროულად ფასისა და ხარისხის კარგი თანაფარდობა. და, გარდა ამისა, მომხმარებლის რეაქცია 70%-ით დამოკიდებულია ღვინის ხარისხზე, ხოლო 30%-ით რაღაც სუბიექტურ შთაბეჭდილებებზე. ამიტომ, აუცილებელია რეკლამა, რათა მომხმარებელი ჩაეჭიდოს სწორედ თავის სუბიექტურ შეგრძნებებს. ჩემი აზრით, საფრანგეთში უახლოეს ხანებში კიდევ უფრო შემცირდება ღვინის მოხმარება, მაგრამ მომხმარებელი კიდევ უფრო უკეთესად გაერკვევა ღვინოში, ისწავლის სმას. მე მგონია, ეს პლუსიც არის და მინუსიც. Beaujolais-ს ბევრი პლუსი აქვს, მაგალითად, Beaujolais Village ადვილად ისმება, თავბრუს ხვევა არ ახასიათებს. მაგრამ ყოველმა მეღვინემ თავისი კლიენტი უნდა მოძებნოს. ჩვენ გაგვიმართლა, რადგან Beaujolais-ის კოპირება შეუძლებელია, და სწორედ ამაზე უნდა გავაკეთოთ აქცენტი: თავიანთი უნიკალურობით გამორჩეულ ხილის ელეგანტურ ღვინოებზე. ამიტომ, ვფიქრობ, რომ უახლოეს 10-15 წელიწადს პრობლემები არ გვექნება.

 

 თარგმნა ინა არჩუაშვილმა