ფილიპო კასელას ყვითელი კუდი

 

ისეთ ტრადიციულ დარგში, როგორც მეღვინეობაა, წარმოუდგენელია ლურჯი ოკეანის სტრატეგიის გამოყენება მოახერხო, სრულიად ახალი, აქამდე არარსებული სეგმენტი შექმნა და გაყიდვებით სახელგანთქმული ბრენდები უკან ჩამოიტოვო. არადა, ფაქტია – ავსტრალიურმა “Casella wines”-მა ეს მოახერხა, თავისი “Yellow Tail”-ი – “ყვითელი კუდი” სახელმოხვეჭილი და გაყიდვების ლიდერი ჯერ აშშ-ში გახადა, მერე – მთელ მსოფლიოს მოედო.

“Casella wines”-ის თავბრუსდამხვევი წარმატების ისტორია ლურჯი ოკეანის შექმნის შესანიშნავი მაგალითია.

 

 

 

 

კასელების ოჯახი მეღვინეობას 1820 წელს, სიცილიაში შეუდგა. ასე რომ, ფილიპოს მეღვინეობა შთამომავლობით ერგო. მეორე მსოფლიო ომის დროს ინგლისელებმა ახალგაზრდა ფილიპო ინდოეთში დააკავეს და ციხეში კარგა ხნით გამოამწყვდიეს. პატიმრობიდან განთავისუფლებული, 1957 წელს, იგი ცოლთან, მარიასთან ერთად ავსტრალიაში გადასხლდა. 1965 წელს ფილიპომ მწვანე კონტინენტზე, ახალი სამხრეთ უელსის პროვინციაში, ქალაქ იენდას შემოგარენში მიწა შეიძინა (თავიდან – სულ 16 ჰექტარი) და პირველი ვენახი გააშენა. იქაური ბუნებრივი და კლიმატური პირობები ხელს უწყობს მაღალი ხარისხის ყურძნის მოსავალს. კასელას ოჯახი დიდი ენთუზიაზმით შეუდგა საქმიანობას და 1969 წლამდე საკმაოდ წარმატებულად ჰყიდდა ყურძნის მთელ მოსავალს. 1969 წელს კასელა კი თავის საყვარელ საქმეს, მეღვინეობას დაუბრუნდა და პირველი ღვინის საწარმოც შექმნა. კომპანიას სახელად “Casella Wines”-ი უწოდეს.

დღეს კასელის ღვინის მეურნეობა ერთ-ერთი უმსხვილესია ავსტრალიაში. თანამედროვე ტექნიკით აღჭურვილ ღვინის ქარხანას 120 ათასი ტონა ყურძნის, 60 მილიონი ლიტრა ღვინის გადამუშავება და შენახვა შეუძლია. ქარხნის მუშაობას 320 თანამშრომელი უზრუნველყოფს. მათგან ბევრი იტალიელია.

წარმოებასა და გასაღებას ფილიპოს ვაჟიშვილები – ჯონი, ჯოზეფი და მარჩელო – ხელმძღვანელობენ. 2002 წლიდან ვენახებისა და წარმოების კონტროლი ცნობილი ავტრალიელ ენოლოგს, ალან კენეტის აბარია.

კომპანიის წარმატების მიზეზი უკამათოდ კასელების პროფესიული დონე და თავისი საქმის უსაზღვრო საიყვარულია. თუმცა, კიდევ ერთი საიდუმლო ისაცა, რომ დღეს იგი თანაბარწილად ეკუთვნის ღვინის მწარმოებელ “Casella Wines”-ს და იმპორტიორ კომპანია “W.J.Deutsch & sons, Inc.”-ს.

როცა “Casella Wines”-მა ამერიკის ბაზარზე შესვლა გადაწყვიტა, მაშინ “W.J.Deutsch & sons, Inc.”-ი ამ ბაზარზე გაყიდვების მოცულობით მეხუთე ადგილს იკავებდა. სწორედ მან აქცია ფრანგული “Georges Duboeuf”-ის ბოჟოლე ამერიკელი მომხმარებლის ყველაზე პოპულარულ ღვინოდ. 2000 წელს კომპანიის გაყიდვებმა 1,1 მილიონი ყუთი ანუ 13,2 მილიონი ბოთლი სხვადასხვა ღვინო შეადგინა (ამერიკაში მიღებულია გაყიდვების ყუთებში დათვლა. ყუთში 0,75 ლიტრიანი 12 ბოთლია).

ყვებიან, რომ 2000 წლის სექტენბერში “Casella Wines”-ის წარმომადგენლები “W.J.Deutsch & sons, Inc.”-ის ოფისში მხოლოდ ორი ბოთლი ღვინით მივიდნენ. რაღა თქმა უნდა – შარდონეთი და შირაზით. მამა-შვილი ბილი და პიტერ დოიჩები, კომპანიის მფლობელები, ღვინით მოხიბლულები დარჩნენ –მოტკბო შარდონემ და სანებლებლის არომატიანმა შირაზმა მათზე შესანიშნავ შთაბეჭდილება მოახდინა. განსაკუთრებით ფასი მოეწონათ – კასელას წარმომადგენლები ბოთლში მხოლოდ 5,99 დოლარს ითხოვდნენ, ეს კი რამდენიმე დოლარით უფრო ნაკლები იყო ამერიკის ბაზარზე მაშინ არსებული მსგავსი ღვინოების ფასთან შედარებით.

ერთადერთი, რამაც პროექტის მომავალ წარმატებაში უფროსი დოიჩის ეჭვი გამოიწვია – ეტიკეტი იყო. დღეს ყველასთვის ცნობილი ეტიკეტი ყვითელი კენგურუთი და უცნაური წარწერით yellow tail კვადრატულ ფრჩხილებში – ბილს თვალში სულაც არ მოუვიდა.

“ვინ გადაწყვიტა ღვინის ეტიკეტზე ცხოველის გამოსახვა?” – თქვა გაოცებულმა და, მგონი, აღშფოთებულმაც.

“შენ არ გესმის, მამა! ეტიკეტი შესანიშნავია” – ყველასთვის მოულოდნელად პიტერმა მოასწრო პასუხის გაცემა.

შემდგომში ეს საუბარი ბრენდის ისტორიის ნაწილი გახდა.

ჩვენის მხრივ დავამატებთ, რომ სწორედ ამ კაშკაშა, ბავშვურად მარტივი ეტიკეტით ღვინის შეფუთვის ისტორიაში ახალი ერა დაიწყო.

[yellow tail]-ის ამერიკის ბაზარზე გატანას “W.J.Deutsch & sons, Inc.”-ის მარკეტინგის დეპარტამენტის მაშინდელი ხელმძღვანელი ლუის კაპიტო ჩაუდგა სათავეში. 

სავაჭრო ნიშნის ერთდროულად ფლობამ შესანიშნავი შედეგი გამოიღო. გასაგებიცაა. მწარმოებელი დაინტერესებულია უზრუნველყოს ინვესტიციები პროდუქციის ხარისხის ასამაღლებლად და შესანარჩუნებლად. იმპორტიორის პირდაპირი ინტერესი კი ისაა, რომ უკვე საკუთარი ბრენდი გაიტანოს ბაზარზე და მაქსიმალურად შეუწყოს ხელი გაყიდვების ზრდას. თანაც, საკუთრების წილი იმპორტიორისთვის იმის გარანტიაცაა, რომ მწარმოებელი, უკვე სახელშექმნილი ბრენდით, არა დაიწყებს სხვა იმპორტიორის ძებნას.

აშშ-ში პირველივე წელს სრულიად ახალი ავსტრალიური ღვინის 3 მილიონი ბოთლი გაიყიდა! ეს გაყიდვების მოლოდინზე ერთი რიგით მაღალი აღმოჩნდა. 2003 წელს გაყიდვები წარმოუდგენელი სისწრაფით იზრდებოდა – 446%-ით წელიწადში. 2005 წელს გაყიდვებმა უკვე 8,6 მილიონი ყუთს ანუ 103 მილიონ ბოთლს მიღწია. შედარებისთვის – იმავე 2005 წელს ფრანგული ღვინოების ჯამურმა გაყიდვებმა 10,5 მილიონი ყუთი შეადგინა. ღვინის ქვეყანა ერთი ავსტრალიური ბრენდის წინააღმდეგ და შედეგი - თითქმის თანაბარი გაყიდვები ამერიკის ბაზარზე! [yellow tail]-ის გაყიდვების ეს დონე თითქმის უცვლელადაა შენარჩუნებული – 2008 წელს 100 მილიონი ბოთლი გაიყიდა. თუ სხვა ქვეყნებში გაყიდვებსაც გავითვალისწინებთ, [yellow tail]-ის წლიური გაყიდვები 150 მილიონ ბოთლამდეა 6-7 დოლარად. ფანტასტიკური შედეგია!

ბრენდმა ანალოგიურ წარმატებას დიდ ბრიტანეთშიც მიაღწია, სადაც [yellow tail]-ის იმპორტმა საფრანგეთიდან ღვინის ჯამურ იმპორტს გადააჭარბა. თუ მსოფლიო ეკონომიკურ კრიზისს და მისგან გამომდინარე მოთხოვნის უფრო იაფფასიანი ღვინოების სეგმენტისაკენ წანაცვლებას გავითვალისწინებთ, შეიძლება დავასკვნათ: [yellow tail]-ს უახლოეს მომავალში არაფერი ემუქრება და იგი ლიდერობას აგრძელებს.

ღვინის მწარმოებლები და ექსპერტები [yellow tail]-ს არაკლასიკურ ღვინოდ მიიჩნევენ და თვლიან, რომ იგი თანამედროვე მომხმარებლის გემოვნების გათვალისწინებით და მისი გულის საამებლად შეიქმნა. მათი აზრით, [yellow tail]-ის მარტივი ხილის გემოს ადამიანებს ხელს უშლის შეაფასონ კარგი ყურძენი და მეღვინეთა ოსტატობა.

გემოს მახასიათებლების ერთ დონეზე შენარჩუნებისთვის მეღვინე ვინიფიკაციის პროცესში ერევა და საჭიროების შემთხვევაში ტერუარის ზეგავლენის შენცირებას ახდენს. ესეც [yellow tail]-ის კრიტიკის ერთ-ერთი საგანია – კომპანიას ღვინის გემოვნებითი მახასიათებლების გასაშუალებაში დებენ ბრალს - “ბუნება სულ უფო ნაკლებია, ტექნოლოგია კი – სულ უფრო მეტი”. თუმცა, იმასაც აღიარებენ, რომ ბრენდის წარმატება ხარისხის ერთგვაროვნებამ და უცვლელობამ განაპირობა – [yellow tail]-ი №1 ყუთიდან ისეთივე იქნება, როგორც მემილიონე ყუთიდან! სხვა ღვინის მწარმოებელთათვის კი ღვინის გემოსა და არომატის გამეორება თითქმის შეუძლებელია და მოსავლის ხარისხზეა დამოკიდებული.

თუმცა, ასეთი კრიტიკა სულაც არ უშლის ხელს “Casella Wines”-ს თავისი სტრატეგია წარმატებულად ჩათვალოს და ლიდერობა გააგრძელოს.

 

 

იმისათვის, რომ სრული წარმოდგენა შევიქმნათ კომპანიის სტრატეგიაზე, ჯერ შეერთებული შტატების ღვინის ბაზარზე მაშინ, 2000-2001 წლისთვის, არსებულ სიტუაცია მიმოვიხილოთ და ისიც ვთქვათ, როგორ შეიძლება ასეთ ბაზარზე არა უბრალოდ შეღწევა, არამედ - წარმატებაზე ფიქრიც.

აშშ-ი ღვინის ჯამური მოხმარებით მსოფლიოში მესამე ადგილს იკავებს. დარგში მძაფრი კონკურენცია მიმდინარეობს. ბაზარზე ყველაზე ფართოდაა წარმოდგენილი კალიფორნიული ღვინოები – მათ წილად გაყიდვების ორ მესამედამდე მოდის და ისინი მშვენივრად ართმევენ თავს ფრანგულ, იტალიურ და ესპანურ ღვინოებთან კონკურენციას. არც ჩილიდან, არგენტინიდან და ავსტრალიიდან ჩამოტანილ ღვინოებს უფრთხიან, რომლებიც სულ უფრო დაჟინებით ცდილობენ ამ ბაზარზე შეღწევას. იზრდება ღვინის წარმოება ორეგონის, ვაშინტონის, ნიუ იორკის შტატებში. მოკლედ, ღვინის რაოდენობა და არჩევანი საკმარისზე მეტია. მიუხედავად ამისა, ერთ სულ მოსახლეზე ღვინის მოხმარებით აშშ-ი მსოფლიოში მხოლოდ 31 ადგილს იკავებს!

მძაფრი კონკურენცია კომპანიათა კონსოლიდაციასა და გამსხილებას იწვევს. 8 უმსხვილესი კომპანია ამერიკული ღვინის 75%-ს აწარმოებს. დანარჩენი 1600-მდე საშუალო და მცირე ღვინის მწარმოებლის ხელშია. მსხვილ კომპანიებს ბაზარზე დომინირება საშუალებას აძლევს ძლიერი ზეგავლენა მოახდინონ დისტრიბუტორებზე და თავისი პროდუქციისთვის საუკეთესო ადგილები მოიპოვონ მაღაზიათა თაროებზე. დაუნდობელი ბრძოლა მიმდინარეობს საცალო გაყიდვებისა და დისტრიბუციის სფეროშიც. ცხადია, სუსტი, ცუდად მართული ღვინის მწარმოებელი კომპანიები სულ უფრო ხშირად იღუპებიან ფასებით კონკურენციის წნეხის ქვეშ. თუ ამას დავამატებთ ღვინოზე შედარებით დაბალ მოთხოვნას და ძალიან მაღალ მიწოდებას, ცხადი გახდება, თუ რატომ არ მიიჩნევენ ტრადიციული სტრატეგიის მიმდევრები ამ ბაზარს მიმზიდველად.

აი, ლურჯი ოკეანის სრტატეგიის მიმდევრებისათვის კი ამოცანა სრულიად სხვაგვარად ჟღერს: როგორ დავაღწიოთ თავი ასეთ მკაცრ კონკურენციას და საერთოდ კონკურენციის მიღმა დავრჩეთ?

პირველ რიგში, საჭიროა გავიგოთ, რა მდგომარეობაა ბაზარზე – რაში აბანდებენ სახრებს კონკურენტები, როგორია პროდუქტის ძირითადი მახასიათებლები, რას ნიშნავს ამ დარგში მომსახურება და მიწოდება, როგორ კონკურენტულ წინადადებებს იღებენ კლიენტები ბაზარზე.

ამერიკის ბაზრისთვის იმ 7 საკვანძო ფაქტორს გამოყოფენ, რომელთა შიგნით მიმდინარეობს კონკურენტული ბრძოლა:

ამ ფაქტორებით ხდება ნებისმიერი ღვინის პოზიციონირება როგორც სასმელის, რომელიც განსაკუთრებული შემთხვევისთვის გაშლილ სუფრაზე იმსახურებს ადგილს.

ახლა, თუ ბაზარს მიწოდების კუთხით შევხედავთ, აღმოჩნდება, რომ მომხმარებლის თვალთახედვით ღვინის მწარმოებლები არაფრით განსხვავდებიან ერთმანეთისგან. მაგალითად, “პრემიუმ” კლასის ღვინოები ერთმანეთს გვანან – თითქმის ერთნაირი ფასები და მაღალი დონე ყველა ჩამოთვლილი კონკურენციის ფაქტორების მიხედვით. და თუ ისინი ერთმანეთისგან რაიმე ნიშნით განსხვავდებიან, ეს განსხვავებაც ერთნაირია! ამ სეგმენტზე მოქმედი კომპანიების ძირითადი სტრატეგია დიფერეციაციაა.

დაბალი ფასის სეგმენტშიც იგივე მდგომარეობაა - დაბალი ფასები და დაბალი დონე ჩამოთვლილი კონკურენციის ფაქტორების მიხედვით. ამ სეგმენტზე მოქმედი კომპანიების ძირითადი სტრატეგია დანახარჯების მინიმიზაციაა.

ასეთ სიტუაციაში მოგების მკვეთრი ზრდა შეუძლებელია კონკურენტების დევნით და იმის მცდელობით, რომ აჯობო მათ ჩამოთვლილი 7 ფაქტორის მნიშვნელობის მცირე ცვლილების ხარჯზე. მომხმარებელთა ფართო კვლევაც არ მოიტანს სასურველ შედეგს, თუ კონკურენციის არსებულ ფაქტორთა ველზე დავრჩებით. როგორც წესი, ღვინის მომხმარებლის მიდგომა მარტივია – “შემომთავაზეთ მეტი და უფრო იაფად”. აქ “მეტი”, უბრალოდ, იმ პროდუქტებსა და მოსახურებას გულისხმობს, რასაც კვლევის მომენტში დარგი უკვე სთავაზობს ბაზარს. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ მომხმარებლისგან არ უნდა ველოდოთ გამრღვევ იდეებს, რომელიც ინოვაციური სტრატეგიის საფუძველი შეიძლება გახდეს.

სტრატეგიის ფუნდამენტალური ცვლილებისთვის კი სხვა რამაა საჭირო - კონკურენტებიდან ალტერნატივებზე და კლიენტებიდან არაკლიენტებზე გადართვა. ასეთი აქცენტი საშუალებას მოგვცემს არაკლიენტისათვის ფასეულობათა სისტემა ჩამოვაყალიბოთ და იგი კლიენტად გადავაქციოთ.   

სწორედ ასეთი გზა აირჩია კომპანია “Casella Wines”-მა. “როგორ შევქმნათ მხიარული არატრადიციული ღვინო, რომელსაც ყველა დალევს?” – ასე დაისვა საკითხი. შესაბამისად, შესწავლილი იქნა ალტერნატიული სასმელების (ლუდი, სპირტიანი სასმელები და მზა კოქტეილები) მოხმარება. ისინი კი ამერიკაში ღვინოზე სამჯერ მეტი იყიდება. ანალიზმა გამოავლინა ის, რაც შემდგომში კომპანიის სრულიად ორიგინალურ სტრატეგიას დაედო საფუძვლად.

აღმოჩნდა, რომ:

კომპანიამ შესანიშნავად გაართვა თავი შემდეგ ნაბიჯსაც, რომელსაც ლურჯი ოკეანის მიმდევრები “ოთხი მოქმედების მოდელს” უწოდებენ.

“Casella Wines”-მა ამ მოდელით დაიწყო აზროვნება, დარგში მიღებული ლოგიკის საწინააღმდეგოდ იმოქმედა და ყურადღება ალტერნატივებზე და არაკლიენტებზე გაამახვილა. შედეგად კი შეიქმნა “[yellow tail]”-ი, რომელიც კონკურენტული ველის გარეთ აღმოჩნდა. იმის სანაცვლოდ, რომ ბაზრისთვის ხარისხიანი ღვინო შეეთავაზებინა, კომპანიამ ისეთი ღვინო შექმნა, რომელიც ყველასთვის – ლუდის, კოქტეილის თუ სხვა სასმელების მოყვარულთათვის – გახდა მისაღები. პირველი ორი წლის განმავლობაში ეს მხიარული ღვინო დარგის ისტორიაში ყველაზე სწრაფად მზარდი ბრენდი გახდა. 

იქ, სადაც ღვინის მწარმოებელი მსხილი კომპანიები ათწლეულობის მანძილზე მარკეტინგში უზარმაზარ ინვესტიციებს დებდნენ გაყიდვების გაზრდის მიზნით, [yellow tail]-მა ერთი ნახტომით წინ გაჭრა მოახერხა და სოლიდური კონკურენტები უკან ერთბაშად ჩამოიტოვა. “Casella Wines”-მა ღვინის ბაზარზე სრულიად ახალი მომხმარებელი მოიყვანა, ისინი, ვინც ადრე ღვინოს არ ეტანებოდა. მალე მათ იაფფასიანი ღვინის მომხმარებელთა ნაწილი შეუერთდა. შემდეგ ძვირფასი ღვინის მომხმარებელთა ნაწილიც “მიწაზე დაეშვა” და [yellow tail]-ის სმას შეუდგა.

მაინც, რა ახალი ფაქტორები შესთავაზა კომპანიამ მომხმარებელს? მოხმარების სიმარტივე, არჩევის სიმარტივე, მხიარულება და გართობა – აი, ის სამი ფაქტორი, რომლებიც სრულიად ახალი და მოულოდნელი აღმოჩნდა დარგისთვის. თუ ამერიკელებისთვის ღვინის რთული გემო გაუგებარია (ლუდი ან კოქტეილი, მაგალითად, უფრო ტკბილი და მარტივად დასალევია), კომპანიამ [yellow tail]-ის სახით ღვინის სრულიად ახალი, მარტივი გემოს შესაბამისი, მახასიათებლების შეხამება შესთავაზა მათ. ეს კი ალტერნატიული ალკოჰოლური სასმელების უამრავ მომხმარებელს მოეწონა. კოქტეილის მსგავსად, ღვინო სასიამოვნო დასალევი გახდა – მისი გემო ნათელი, ხილის გემოს გამოკვეთილი ნოტების შემცველია და შეფასებისთვის რთულ ექსპერტიზასაც არ მოითხოვს.

ამასთან ერთად, “Casella Wines”-მა თავიდან მთლიანად მოიცილა ან მნიშვნელოვნად შეამცირა კონკურენციის ისეთი ფაქტორები, როგორიცაა: ტანინი, მუხისგან მიღებული არომატი, გემოს სიმდიდრე, დაძველების ხარისხი. ამ უკანასკნელის (დაძველების ხარისხის ფაქტორის შემცირების) შედეგი ცხადია - როცა ღვინის დაძველების აუცილებლობა გაქრა, გამონთავისუფლდა ამისთვის საჭირო კაპიტალი და შემცირდა წარმოების ხანგრძლივობა, რამაც ამოგების პროცესი დააჩქარა.

[yellow tail]-მა არჩევანის გაკეთებაც გაამარტივა. აქამდე ღვინოს ერთამანეთის მსგავსი ბოთლების რაოდენობა, ეტიკეტის რთულად გასაგები და სპეციალური ტერმინოლოგიით გადატვირთული ტექსტი მომხმარებელს რთგუნავდა და ღვინის არჩევას ხელს კი არ უწყობდა, არამედ - ართულებდა. შედეგად, საშუალო მომხმარებელი სულაც არ იყო დარწმუნებული თავისი არჩევანის სისწორეში. [yellow tail]-მა სურათი მთლიანად შეცვალა. უპირველეს ყოვლისა, მან ბაზარს სულ ორი სახის ღვინო შესთავაზა - ამერიკაში ყველაზე პოპულარული თეთრი შარდონე (Chardonnay) და წითელი შირაზი (Shiraz). ბოთლზე არატრადიციული, მარტივი და თვალში საცემი ეტიკეტი გამოჩნდა - ყვითელ-ფორთოხლისფერი კენგურუს კაშკაშა გამოსახულება, მარტივი ტექსტით ყოველგვარი სპეციალური ტერმინების გამოყენების გარეშე. ყველაფერი ეს ყურადღებას იპყრობდა და ხაზს ღვინის სიმარტივესა და ხელმისაწვდომობას უსვამდა.

მხოლოდ ორი სახის ღვინოს შეთავაზების სიმარტევე “Casella Wines”-მა თავისი ბიზნეს-მოდელის საფუძვლად გამოიყენა: შენახვის ვადის შემცირებამ ბრუნვის ზრდა და სასაწყობო მეურნეობაზე გაწეული ხარჯების შემცირება გამოიწვია. ეს კიდევ უფრო იმით გაძლიერდა, რომ თეთრი და წითელი ღვინოს ჩამოსხმა ერთნაირი ფორმის ბოთლებში დაიწყეს – წარმოებისა და შესყიდვების პროცესი კიდევ უფრო ეფექტიანი გახდა, ხოლო ღვინოს მაღაზიაში ბრენდის წარმოჩენა განსაცვიფრებლად გამარტივდა.

მოხმარების სიმარტივის თვალსაზრისით, მომხმარებელს ისიც მოეწონა, თუ რა მარტივად შეიძლება ხრახნიანი თავსახურის (screw cap) მქონე ღვინის ბოთლის გახსნა ყოველგვარი შტოპორის გარეშე.

მგონი, ნათელია როგორ გაიმარჯვა “Casella Wines”-მა. ვფიქრობ, მაგალითი დამაფიქრებელია ჩვენი მეღვინეებისათვის. ხოლო ლურჯი ოკეანეს სტრატეგიის გამოყენების მნიშვნელობისთვის “Casella Wines”-ის მიღწევების რამოდენიმე ფაქტა შემოგთავაზებთ და ამით დავასრულებთ:

·        Casella Wines-ი ავსტრალიაში ყველაზე დიდი საოჯახო ღვინის ქარხანაა;

·        Casella Wines-ი ყურძნის შესყიდვას მევენახეობის 59 პრემილური რეგიონიდან 33-ში აწარმოებს.

·        ავსტრალიიდან ექპორტირებული ღვინოების 15% Casella Wines-ს ეკუთვნის;

·        ბოთლებში ჩამოსხმული ღვინის დასაწყობების ახალი ხაზი საათში 36 000 ბოთლს ამუშავებს. ეს მსოფლიოში ყველაზე სწრაფი ხაზია;

·        ავსტრალიაში დაწურული ღვინის 9% Casella Wines-ს ეკუთვნის

·        ავსტრალიური ღვინოები ამერიკის ბაზარზე მხოლოდ 90-იან წლებში გამოჩნდა. თუ 1998 წელს მათი წილი ორდინარული ღვინის ბაზარზე 1,8% იყო, 2005 წლისთვის მან უკვე 8,8% შეადგინა. ამავე პერიოდში ფრანგული ღვინოების ბაზრის წილი ორჯერ, 4,6%-დან 2,2%-მდე შემცირდა. Yellow Tail-ი ამ ბაზარზე 2001 წელს შემოვიდა და ახლა იმპორტირებული ავსტრალიური ღვინოების 35%-ს შეადგენს;

 

დღეს [yellow tail]-ი ღვინოების ორ გამას აწარმოებს – ჩვენთვის უკვე ცნობილი Yellow Tail-სა და  Reserve Yellow Tail–ს.

Reserve Yellow Tail–ის ღვინოები მხოლოდ კასელას საუკეთესო ვენახებიდან შერჩეული ყურძნისგან მზადდება. ეს უკვე პრემიუმ-კლასის ღვინოებია, მაგრამ [yellow tail]-ისათვის დამახასიათებელი უხვი ხილის არომატით და სირბილით, თუმცა უფრო რთული და მდიდარი გემოთი, რაც მუხის კასრებში დამატებითი დაძველების ხარჯზე მიიღწევა. მაგალითად, Reserve Chardonnay Yellow Tail-ი არა მარტო საუკეთესო ყურძნის ტკბილისგან მზადდება, არამედ მუხის კასრებში 6 თვის განმავლობაში ძველდება.

 

 

 

 

Andre Lurton

Atlas Peak

Buena Vista Carneros

Columbia Winery

Covey Run

Esser

Gary Farrell

Geyser Peak

Georges Duboeuf

J. Vidal-Fleury

Kunde Estate

Lionello Marchesi

Pierre Sparr

Quinta do Vale Meao

Sauvion

Ste. Chapelle

The Crossings

Villa Pozzi

XYZin

Yellow Tail

 

 

ღვინის ეტიკეტი ღვინის სავიზიტო ბარათი და მომხმარებლისთვის ბრძოლის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ინსტრუმენტია. [yellow tail]-ის ისტორია ამის კიდევ ერთი დასტურია. ორიგინალური და არასტანდარტული ეტიკეტი უკვე არავის აკვირვებს. პირიქით, ღვინის მწარმოებლები თითქოს ახლა ამ სფეროში ეჯიბრებიან ერთმანეთს და კრეატიულ, დამახსოვრებად და ადვილად საცნობ ეტიკეტებს ქმნიან ხელოვნების დონეზე აყვანილი დიზაინით. სამაგალითოდ 10 მშვენირ ეტიკეტს წარმოგიდგენთ.

1. ავსტრალიურმა სტუდია Сreative Method-მა Malbourough SunThe Sun–ის იმიტაციით.-ის ღვინოების ახალი ხაზისთვის ეტიკეტების დიზაინი შექმნა. “ჩვენი მიზანი იყო გვეჩვენებინა ის მაღალი მდგომარეობა, რაც Malbourough-ის ღვინოებს უჭირავთ მსოფლიოში, - ყვება სტუდიის წარმომადგენელი, - თანაც ეტიკეტი ბაზარზე არსებულისგან განსხვავებული, მხიარული და ცოტა სკანდალური უნდა ყოფილიყო, და მაღაზიის თაროზეც კარგად უნდა გამორჩეული”. ის, რომ გრაფის ტიტულიან კომპანიას კარგი იუმორის გრძნობა გააჩნია, მშვენივრად აისახა ეტიკეტზე ბრიტანული გაზეთის,

2. “He Said She Said” – მსუბუქი ღვინოების მოულოდნელი და ძალიან მხიარული ხაზია ავსტრალიელი ღვინის მწრმოებელ Lake House Denmark-ისაგან.

 

სტუდია Manifesto–ს დიზაინერები, რომლებიც ღვინის სახელდებასა და დიზაინზე მუშაობდნენ, ასე ცდილობენ იდეის ახსნას: “ქალსა და კაცს შორის ურთიერთობები ყოველთვის რთულია. კაცმა თქვა “ცხელია”, ქალმა –“ცივია”... ზოგჯერ – დამღლელი, მაგრამ არასდროს – მოსაწყენი დამოკიდებულებების თაობაზე უმჯობესია კარგ ღვინოსთან ერთად ვიმსჯელოთ”.

3. კომპანია DBD International-მა დასავლეთ ვისკონსინის ერთი კერძო ღვინის მწარმოებლის შეკვეთით ბოთლისა და ეტიკეტის დიზაინი შექმნა. ეს პატარა ოჯახური საწარმო ღვინოს დამზადებისას უხვად იყებს საკარმიდამო ნაკვეთის სხვადსხვა ნაყოფს - ბაბუაწვერას, ანწლს და სხვა მრავალს.

4. ავსტრალიურმა კომპანიამ Vinaceous Vines–მა ღვინის ახალი ხაზის გამოშვება დაიწყო. ეტიკეტზე ცირკის გმირებია გამოსახული. ღვინო ავსტრალიაში საკულტო გახდა და უამრავი თაყვანისმცემელი ყავს.

5. კანადელმა ღვინის მწარმოელმა, Prpich Hills–მა გამოუშვა ღვინო Blasted Church უჩვეულო ეტიკეტების სერიით, რომელიც სააგენტო Brandever-მა შექმნა.

6. ცნობილმა სასტუმროების მფლობელმა ანდრე ბალაზსმა (André Balaz) მეღვინე კრისტიან ველფერთან (Christian Wölffer) ერთად ვარდისფერი ღვინო Sunset Beach Rosé გამოუშვა.

7. ესპანურმა სააგენტომ შექმნა ბოთლის დიზაინი ღვინო Matsu-ის სერიისთვის. იდეა ისაა, რომ ერთმანეთთან დაკავშირდა ღვინისა და მისი მწარმოებელი ადამიანების ხასიათი. აქედან გაჩნდა Matsu-ს ტრილოგია: El Pícaro (ანცი), El Recio (მაგარი) და El Viejo (მოხუცი). ეს მეღვინეთა სამი თაობის პორტრეტული სერიაა.

8. საინტერესოა დიზაინი არგენტინული ღვინის ხაზისთვის high-end. საკვანძო მომენტი ცხვირის გამოსახულებაა, რომელიც ნებისმიერი სომელიეს მთავარი “ინსტრუმენტია”.

9. ისრაელის სტუდია nine99–ი ღვინის ბრენდის Shefa Young Wineეტიკეტის ბრწყინვალე დიზაინის ავტორია.

10. ამსტერდამის სტუდია Redthumb–ი შეუდარებელად ორიგინალურია ღვინის ეტიკეტის შექმნისას. დიზაინერები შესანიშნავად მუშაობენ ეტიკეტის ფორმაზე და ბოთლის ზედაპირს მაქსიმალურად იყენებენ.

 

 

Cramer-Krasselt/Hampel Stefanides-ი  [yellow tail]-ისათვის ამერიკის ბაზარზე გარე რეკლამასა და პრინტებს უშვებს.

გარე რეკლამისათვის შეირჩა პრინტი Kit-Cat Klock, კატის სტილიზებული გამოსახულებით და, ცხადია, ცნობილი კუდით.

9 ამერიკულ სავაჭრო ცენტრში კი ციცინათელები გამოჩნდებიან ისევ და ისევ ნაცნობი კუდის ასოციაციით.