ჭურის დაკირვა

მთხრ. ფილიპე კვახაძე, 78 წ. (სოფ. პატარა ონი, 28.VII, 1935წ.).

ჭურის დაკირვა. ჭურს ასევ ვკირავთ: ჭურის სიმაღლე ორმოს ამოვიღებდით რგვლათ ისე, რომ ჭურის გარშემო ორი ვერშოკი ცარიელი დაგვეტოვებია. ფსკერზე პტყელ ქვას დავუდებდით, ჭურს ბაწრებით ჩავუშვებდით ორმოში, გვერდებზე ქვებს სოლივით დავუტნევდით და გამაგრდებოდა, ძირში კვიტიტი მოერგებოდა. ტყვიით გავასწორებდით ჭურს და ჩავასხამდით მერე კირს. კირის შესამზადებლად ორი წილი სილა უნდა იყოს და ერთი წილი კირი. ამოვიყვანდით კირს ყელამდე და თავზე ჭურს დოლაკინით (სქელი ფიცარი, ზედ ედება ქვები) დავკეტავდით, რომ ჭურს ზევით არ მოეწია. კირი მაგრათ მოუჭერს პირს ჭურს, ზევიდან უფრო დააწობა კირი ჭურს, ისე მოყვანილი ჭური. მეორე დღეს დოლაკინს ავშლიდით. დოლაკინის აშლა მაშინვეც შეიძლება, თავზე რომ დავაყენებთ ჭურის კირს, ბეჭებზე ჭურს ისე აწვება კირი, რო დოლაკინი აღარც სჭირდება; სიფრთხილისთვის მაინც მეორე დღემდე ვაჩერებდით დაკეტილ ჭურს.

მასალები საქართველოს შინამრეწველობისა და ხელოსნობის ისტორიისათვის, ტომი IV, ნაწილი III თბილისი, მეცნიერება 1989.