ჯენსისი და ნატურალისტები

მალხაზ ხარბედია       

"ჯენსისი თუ ვერ მივა ქართულ ღვინოსთან, ქართული ღვინო მივა ჯენსისთან" - ამ სტატიისთვის ასეთი სათაურიც შეიძლებოდა დამერქმია. საქმე ისაა, რომ წელს, აპრილის ბოლოს ცნობილი ღვინის მწერალი და კრიტიკოსი ჯენსის რობინსონი უნდა ჩამოსულიყო საქართველოში, მაგრამ ეს ვიზიტი სამწუხაროდ არ შედგა. ამის მიუხედავად, სულ ცოტა ხნის წინ, 30 მაისს ჯენსის რობინსონის საიტზე ახალი პუბლიკაცია გამოჩნდა, რომელიც მთლიანად ქართულ ღვინოს შეეხებოდა. პირველ რიგში კი ტრადიციული მეთოდით, ქვევრში დაყენებულ ღვინოებს. ერთი სიტყვით, მართალია ჯენსისი ვერ ჩამოვიდა ქართულ ღვინოსთან, სამაგიეროდ ქართულმა ღვინომ მიაღწია ჯენსის რობინსონამდე.

ამასწინათ, ლონდონში ორი მნიშვნელოვანი ღვინის დღესასწაული გაიმართა. წესით, ერთი უნდა გამართულიყო, მაგრამ დამფუძნებლები, როგორც ჩანს, რაღაცაზე ვერ შეთანხმდნენ და თავ-თავიანთი გზა მონახეს. შედეგად მივიღეთ ნატურალური ღვინის ორი ფესტივალი, რომელიც ერთსადაიმავე დროს დაიწყო, 20 მაისს, ერთს Raw Wine Fair ერქვა, მეორეს კი Real Wine Fair. პირველი ორი დღე გაგრძელდა, მეორემ კი 22 მაისამდე გაქაჩა. ქართული ღვინო ბარაქიანად იყო წარმოდგენილი ორივე ფესტივალზე. პირველში მონაწილეობას იღებდნენ - კომპანია ჩვენი ღვინო, ნიკოლაძეების მარანი, ანთაძეების მარანი, ჯაყელები, ლექსო ციხელიშვილის მარანი, მარანი ნიკა, კახა ბერიშვილის მარანი, ლაგვინარი, მეორეში კი - იაგოს მარანი, ხოხბის ცრემლები, ალავერდის მონასტრის მარანი, ტყუპების მარანი. ქართველებმა არც ერთ ორგანიზატორს არ აწყენინეს და ამიტომ, თანაბრად გადანაწილდნენ ორივე ღონისძიებაში. სწორედ ამ ღონისძიებებში მონაწილეობის პერიოდში გასინჯა ჯენსის რობინსონმა ქართული ღვინოები და სულ მალე თავისი დახასიათებებიც გამოაქვეყნა საიტზე. ეს, როგორც მახსოვს, ქართული ღვინოების ყველაზე ვრცელი და მრავალფეროვანი ჩამონათვალია, რომელიც კი ასეთ ცნობილ ღვინის მწერალს შეუდგენია. აქამდე არაერთ ქართულ ღვინოზე დაუწერია ჯენსის რობინსონს, რობერტ ჯოზეფს თუ სხვა ცნობილ ღვინის ჟურნალისტს, მაგრამ ეს ლისტი, ჯერ-ჯერობით ყველაზე კარგად გამოხატავს ქართული მეღვინეობის თანამედროვე სურათს.

ჯენსის რობინსონმა 30-მდე ქართული ღვინო გასინჯა და მას ყველაზე მეტად ტრადიციული წესით დაყენებული ღვინოები მოეწონა. შესავალში ისიც აღნიშნა, რომ "მართალია ჩვენს ჩამონათვალში ეს ღვინოები თეთრის კატეგორიაში გადის, მაგრამ უფრო სწორი იქნებოდა მათთვის ქარვისფერი გვეწოდებინაო". ცოტა ხნის მერე კი ახალი ტერმინიც გამოაცხო, აბრევიატურით, SC, რაც ნიშნავს skin contact-ს, ანუ ჭაჭაზე დავარგებულს.     

ყველაზე მაღალი, 17 ქულა ჯენსის რობინსონმა ნიკი ანთაძის 2010 წლის მწვანეს დაუწერა. 16,5 ქულა მიიღო ალავერდის მონასტრის სამმა ღვინომ - რქაწითელმა, მწვანემ და საფერავმა. ასევე ხოხბის ცრემლების 2010 წლის მწვანემ. 16 ქულიანებში შემდეგი ღვინოები მოხვდა - ანთაძის რქაწითელი, 2010, იაგოს ღვინო, ჩინური, 2009, ჯაყელის საფერავი, 2010, ჩვენი ღვინო, წარაფის რქაწითელი, 2010, ხოხბის ცრემლების ორი ღვინო, თავკვერი და ჩინური, 2011 წლის. ამ მიმართულების ღვინოების გარდა, ჯენსის რობინსონმა ე.წ. კონვენციური, ანუ როგორც თავად უწოდებს, მეინსტრიმის ღვინოებიც გასინჯა, რომელიც "ასოციაცია ქართულმა ღვინომ" ჩაიტანა ლონდონში - თბილღვინოს, თელიანის, ბაგრატიონის, ბესინის, კახურის, ვაინმენის, თელავის მარნის, შატო მუხრანისა და შუხმანის ღვინოებს შორის ყველაზე მაღალი, 16 ქულა ხუთმა ღვინომ მიიღო - თბილღვინოს 2011 წლის წინანდალმა, თელავის მარნის ქვევრში დაყენებულმა მწვანემ, 2010, ვაინმენის 2011 წლის როზემ, კომპანია კახურის 2004 წლის მუკუზანმა და თელიანი ველის კაბერნე/საფერავმა, 2009.

© tabula