ეს საფერავი ერთად-ერთი ხაშმური საფერავია ქართულ ბაზარზე. არადა წესით, აქაური საფერავის არჩევანი იმდენად მრავალფეროვანი უნდა იყოს, რომ შედარებითი დეგუსტაციების გამართვა ხდებოდეს შესაძლებელი, როგორც მაგალითად მუკუზნის შემთხვევაშია. ჯაყელები ამ მხრივ პიონერები არიან. იორის ნაპირზე გაშენებული ბიო-ვენახიდან ჩამოკრეფილი და ხელით დარჩეული საფერავის ყურძნიდანაა ღვინო დაყენებული. დავარგებულია მუხის კასრებში, რაც უფრო მეტად გემოზე იგრძნობა, სურნელი კი იმდენად ღრმა და ინტენსიური აქვს და თან ძალიან ნაცნობიც (საფერავის მოყვარულებისთვის), რომ დიდხანს სიამოვნებით დაგაფიქრებს, სანამ პირველ ყლუპს მოსვამ. აქ უმთავრესად შავი კენკრისა და ტყის სურნელები იგრძნობა, დაბოლოებაში კი სხვადასხვანაირი კენკრის ძალზე მრავალფეროვანი ტკბილ-მლაშე კვალი რჩება. ძალიან ძლიერი ტანინებით სავსე კუნთებიანი ღვინოა. ცვრიან სტეიკზეა ზედგამოჭრილი.
© ღვინის კლუბი/“Weekend“