ელენე ცინცაძე
ახალ წლამდე სულ რამდენიმე დღით ადრე, 24 დეკემბერს, საქართველოში პირველად ჩატარდა ცქრიალა ღვინის ფესტივალი. სტუმრებს შეეძლოთ გაესინჯათ სხვადასხვა სტილის ცქრიალა ღვინოები, პეტნატები, ქვევრის ცქრიალები და ა.შ. ფესტივალზე წარმოდგენილ 29 მარანს შორის აღმოაჩენდით განსხვავებული ჯიშებითა და ტექნოლოგიით წარმოებულ მრავალფეროვან ღვინოებს.
როგორც ჩანს, მარნებისთვის უფრო და უფრო აქტუალური ხდება ნატურალური ღვინის წარმოება. “შატო ატენს” წარმოდგენილი ჰქონდა ატენური თეთრი ბრუტი, ელისაბედ როზე ბრუტი, თეთრი და ვარდისფერი პეტ-ნატები. როგორც მარანში საუბრობენ, ვენახებს ნატურალური მიმართულებით უვლიან: “გვინდა, ჩვენი ღვინის წარმოება მაქსიმალურად ნატურალური იყოს და მასში ხელოვნური ჩარევის აბსოლუტურ პრევენციას ვცდილობთ. მგონია, რომ 21-ე საუკუნეში ძალიან მნიშვნელოვანია ნატურალური ღვინოების ტენდენცია და ჩვენი მიმართულებაც, ამ კუთხით, ვფიქრობ, რომ სწორია და გაამართლებს კიდეც”.
“იორას” მეღვინეობა საგარეჯოს რაიონიდანაა და ცქრიალა ღვინის მიმართულებით სულ ახლახანს აიდგეს ფეხი: “ვაწარმოებთ ბიო-ღვინოს ძირითადად ძველი კახური მეთოდით: საფერავს, რქაწითელსა და სხვა რამოდენიმე ჯიშის ნაზავს. წელს პირველად ვცადეთ ცქრიალა ღვინის დაყენება და ფესტივალზეც წარვადგინეთ. ეს არის ქისი/ბუერას და ბუერას ცქრიალა ღვინო. 2016 წლიდან დავიწყეთ მეღვინეობა და ღვინოსაც მხოლოდ საკუთარი ვენახიდან ვაწარმოებთ. ბიო მიმართულება ძალიან მნიშვნელოვანია, რადგან საზოგადოებას ისეთი ღვინო უნდა შევთავაზოთ, რომელიც აბსოლუტურად გამოხატავს თავის თავს, არომატებსა და გემოებს. წინაპრებმა დიდი ცოდნა დაგვიტოვეს, რაც, სამწუხაროდ, ახალი ტექნოლოგიების ფონზე იკარგება. ჩვენ ვცდილობთ, რომ ღვინისა და ყურძნის ბუნებრივი თვისებები წინა პლანზე წამოვწიოთ. თვითონ ფესტივალი არაჩვეულებრივი წამოწყებაა. ცქრიალა ღვინოები, როგორც ყველამ ვიცით, გარკვეული პერიოდით მიივიწყეს, თუ ამ კატეგორიის ღვინის ფესტივალს რეგულარული სახე მიეცემა, დარწმუნებული ვარ, რომ მიმართულება კიდევ უფრო გაფართოვდება, რაც ტურიზმსაც შეუწყობს ხელს”.
Gem, რომელმაც პეტნატის წარმოება “იორას” მსგავსად წელს დაიწყო, თავიანთი ცქრიალა ღვინის დაყენების მეთოდზე მოგვითხრობს: “10 დღიანი სიცივით დამუშავება გავაკეთეთ, რათა ყველაფერი, რაც ზედმეტი ჰქონდა ღვინოს მოშორებოდა და არომატი რაც შეიძლება წინ წამოწეულიყო. ამის შემდეგ ფერმენტაცია დაიწყო და როცა შაქარი 18 გრამზე ჩამოვიდა, ჩამოსხმის ჯერი დადგა. შემდეგ უკვე დაახლოებით ერთი თვე მოუწია ღვინოს ლექზე გაჩერება. საფესტივალოდ და საახალწლოდ კი 1000 ბოთლს დეგორჟაჟი გავუკეთეთ, შევიტანეთ 8 გრამი შაქარი, რათა ღვინო და არომატები უფრო დამრგვალებულიყო და კრახუნას და ციცქას სიმჟავე შემაწუხებელი არ ყოფილიყო. საბოლოოდ კი მივიღეთ პეტნატი მარაკუიასა და ტროპიკული ნოტებით. გემოზე იგრძნობა მინერალურობაც და იმედი გვაქვს ჩვენი ეს წამოწყება საბოლოოდ წარმატებასაც მოგვიტანს”. - აღნიშნავენ “ჯემიდან".
“სველი ძაღლის” დახლთან თეთრი პინოსგან დაყენებულ ცქრიალა პეტნატს გასინჯავდით. როგორც ირაკლი ჩოლობარგია ამბობს, ეს ჯიში განსაკუთრებით უხდება ცქრიალა ღვინის კატეგორიას: “ეს ღვინო ქართლის თეთრი პინოსა და 15-20% გორული მწვანეს ნაზავია. ჩამოვასხით 8 ოქტომებრს და დეგორჟაჟი 17 ნოემბერს გავუკეთეთ, შესაბამისად, ძალიან ახალი და შუშხუნაა. პეტნატის წარმოებაც იმიტომ გადავწყვიტე, რომ ძალიან “ტრენდულია”, მოთხოვნადია ბაზარზე. რახან ზოგადად წითელსა და თეთრ ღვინოს პინოსგან ვაწარმოებ, ცქრიალას წარმოებაც, ვფიქრობ, კარგი აზრია, რადგან სწორედ ამ სტილს უხდება ძალიან პინო. ვიმედოვნებ, გაამართლებს და კარგ შედეგსაც დაგვანახებს”.
ბაღდათის სოფელი დიმიდან “ნაგუთნების” მარნის მეღვინეც, სევერიან ღამბაშიძე, პეტნატებზე მზარდ მოთხოვნას უსვამს ხაზს და ამბობს, რომ ესეც იყო ერთ-ერთი მიზეზი იმისა, კიდევ უფრო აქტიურად დაეწყოთ ამ კატეგორიის ღვინის წარმოება: “პეტნატი ყოველთვის ძალიან საინტერესო ღვინო იყო ჩემთვის, თუმცა მზარდი მოთხოვნის გამო კიდევ უფრო დავინტერესდით ამ სტილით და 3 წლის წინ საბოლოოდ წარმოება გადავწყვიტეთ. დავაყენეთ ცოლიკოურის, ალადასტურისა და კრახუნას პეტნატი. საფესტივალო პეტნატებისთვის ყურძენი ნოემბრის ბოლოს დაიკრიფა, ფერმენტაციის დასასრულს კი ბოთლებში ჩამოისხა. რადგან საოჯახო მარანი ვართ და საოჯახო მეღვინეობა გვაქვს, ბიო მიმართულება ავირჩიეთ ინდუსტრიული წარმოებისგან განსხვავებით. პეტნატების გარდა მარტვილის ოჯალეშსა და ოცხანურსაც ვაწარმოებთ.”
ფესტივალზე აღმოაჩენდით ბრუტებსაც. ეს კატეგორია შამპანურის, ან სხვა ცქრიალა ღვინოების ყველაზე მშრალი ტიპია. “სიმონეთის ღვინის მარნიდან” პეტნატ ბრუტებს შეხვდებოდით. როგორც მარნიდან აღნიშავენ, ამ სტილის ცქრიალაში საინტერესო ისაა, რომ ყველა ბოთლი უნიკალური და განსაკუთრებულია: “ჩვენი მარანი კახეთშია, თელავში. ამ ეტაპზე კი წარმოდგენილი გვაქვს 3 სახეობის, ცოლიკოურის, კახური მწვანისა და საფერავი “როზეს” ტრადიციული მეთოდით დაწურული პეტნატები. ყურძენი ჩვეულებრივ, გადამუშავდა, შემდეგ პირველადი ფერმენტაცია გააგრძელა ბოთლში, ტრადიციულად პეტნატის წარმოების მეთოდს გავყევით. შემდეგ გავაკეთეთ დეგორჟაჟი და ფესტივალზე საბოლოო სახით წარმოვადგინეთ. პეტნატის წარმოება, ფაქტობრივად, წელს დავიწყეთ. მეთოდი ავირჩიეთ იმიტომ, რომ სიახლეა და ძალიან საინტერესოა. სჭირდება საკმაოდ ბევრი და გულდასმით მუშაობა, ყველა ბოთლი ერთმანეთისგან განსხვავებულია, შეიძლება ბოლომდე დადუღდეს შაქარი, შეიძლება არა. ბოთლებს სათითაოდ სჭირდება მუშაობა, სწორედ ეს ხდის ამ სტილის ღვინოს ძალიან საინტერესოს, ჩემი აზრით. ფესტივალი ძალიან ეხმარება ამ და ცქრიალა ღვინის მწარმოებლებს და იმედი მაქვს მომავალი წლისთვის მასში მონაწილე მარნების რაოდენობაც მწარმოებლებთან ერთად გაიზრდება”.
“კაპნოს” კლასიკური, ტრადიციული მეთოდით დაყენებული ცქრიალა ღვინო ბრუტი ჰქონდა წარმოდგენილი. მთავარი მეღვინე მარნის ისტორიაზე გვიამბობს, ამბობს იმასაც, რომ ცქრიალა ღვინის წარმოება სირთულით გამოირჩევა და მნიშვნელოვანია, რომ კონკრეტულად ამ კატეგორიის ღვინოებია წარმოდგენილი ფესტივალზე : “ვენახი 2011 წელს ციცქათი გავაშენეთ, წელს კი უკვე ჩვენი ღვინის მეოთხე ტირაჟია, ასე რომ ვთქვათ. ღვინოს ბოთლებში ჩამოსხმიდან 2-3 წლის შემდეგ ვხსნით და გაყიდვაში ვუშვებთ. ეს ღვინოები, რაც ფესტივალზე გვაქვს წარმოდგენილი, თუ შეიძლება ასე ითქვას, ჩვენი “პირველი მერცხალია”. წარმოდგენილი გვაქვს 2016 წლის მოსავალი და 2017 წლის ტირაჟი, ღვინო თითქმის 5 წელია რაც ბოთლში ვარგდება. იგი 90% ციცქას, ცოტა ცოლიკაურისა და იმერული კუნძას ნაზავია. რაც ცქრიალა ღვინოებში განსაკუთრებით მომწონს, არის ის, რომ ბოთლში მეორადი დუღილის დასრულების შემდეგ საფუარი იშლება და ღვინოც არაჩვეულებრივ არომატებს იძენს, ვფიქრობ, ცქრიალას მთელი არსიც სწორედ ესაა. გარდა იმისა, რომ ცქრიალებს, ისეთი გემური თვისებები და არომატები აქვს, რასაც სხვანაირად ვერ მიიღებ. ფესტივალი, გარდა იმისა, რომ ცნობადობას ამაღლებს საზოგადოებაში, მეღვინეებსაც გვაცნობს ერთმანეთს. გამოცდილებას, ჩვენს ღვინოებსა და შენიშვნებს ვუზიარებთ ერთმანეთს. სწორედ ფესტივალზე აღმოაჩენ ხოლმე ხშირად რაიმე ახალსა და მნიშვნელოვანს. ცქრიალა ღვინის მწარმოებელთა რაოდენობა კი, იმედი მაქვს, უფრო და უფრო გაიზრდება საქართველოში”.
შაბათს ცქრიალა ღვინის ფესტივალმა თითქოს ერთიანად მოიყვანა შობაც, ახალი წელიც, მხიარულებაც და დღესასწაულიც. თუ ფესტივალზე ვერ მოხვდით, “ღვინის კლუბის” ვებ. გვერდზე ყველა მონაწილე მარანსა და მათ ღვინოებს აღმოაჩენთ. საშობაო სუფრას კი ამ ნაირ-ნაირ ცქრიალა ღვინოებზე მეტად ცოტა რამ თუ დაამშვენებს.
© ღვინის კლუბი/vinoge.com