ქეთო ნინიძე
„ჩემი მიზანია, ქართული ღვინო შევიდეს მსოფლიოს სამეულში ფრანგული და იტალიური ღვინოების გვერდით , ამისათვის ჩვენ, ახალგაზრდა მეღვინეებს, გვაქვს საკმარისი დრო და სწორი მუშაობით რეალურად შესაძლებელია, რომ ეს ძალიან მალე მოხდეს.“ - ამბობს გოგა ხატიაშვილი. გოგა ქალაქ თელავში ცხოვრობს და ის კომპანია „შუმის“ მთავარი მეღვინეა.
იშვიათად, რომ მეღვინეებს საკუთარ საქმიანობაზე საუბარი უყვარდეთ. განსაკუთრებით - მეღვინეებს კახეთიდან. არც არის გასაკვირი, რადგან ღვინო მათთვის უკიდურესად პირადი სივრცეცაა და საკრალური თემაც, რიტუალიცა და ტაბუც.
მიუხედავად ამისა, გოგამ თავისი ბავშვობის შესახებ გვიამბო და ამ ამბის თქვენთვის გაზიარებისას თვალწინ მიდგას იტალიური ნეორეალიზმის ესთეტიკის კადრები და ყურში ჩამესმის გოგლა ლეონიძის სხეულიანი და მაღალტანინიანი ფრაზები საკუთარ ბავშვობაზე, ვენახის გემოზე და სხვა რამეებზე. ეს არის ყურძნის დაკრეფის, წვენის დაწურვისა და ღვინის დაყენების ამბავი, პატარა ვენახიდან და საოჯახო მარნიდან - ღვინის დიდ საწარმომდე; ბიჭობიდან - მოწიფულობამდე. და ამ სქემაში, რომელიც მისი ცხოვრების სხვადასხვა ეტაპზე მეორდება, გოგა ჯერ ყმაწვილის როლშია, მერე - მამის ამპლუაში.
ყოველთვის მაინტერესებდა ადამიანის ის სულიერი მდგომარეობა, როდესაც იდეა, საქმე, ღირებულებები უპირატესია პირობით და ცვლად გარემოებებზე - სტატუსი, სოციალური და კულტურული კონტექსტი, ასაკი და მისთ. იმიტომ, რომ ასეთ დროს ადამიანი დინების პასიური თანამგზავრი კი არ არის, არამედ - თავად მდინარეა, რომელიც ახალი კალაპოტის გაყვანას ცდილობს. ასე მოხდა ამ შემთხვევაში, როცა 2003 წელს გოგა ხატიაშვილი „შუმის“ საწარმოს კარს მიადგა და დირექტორს, ბატონ ჯუმბერ ბატიაშვილს ქარხანაში მუშად მიღება სთხოვა, ცხადია, ანაზღაურების გარეშე. და სწორედ ამ პირდაპირი და გულწრფელი ნაბიჯით დაიწყო მისი მეღვინეობის ისტორია.
მალევე აიყვანეს ქარხანაში. 2003-04 წლებში ის ლაბორანტის პოზიციაზე ასრულებდა თავის მოვალეობას, 2005 წლიდან - მეღვინე-ტექნოლოგის, 2011-დან კი - მთავარი მეღვინე-ტექნოლოგის ფუნქციას. არ უნდა გამომრჩეს უაღრესად მნიშვნელოვანი ფაქტი, რომ 2007 წლიდან დღემდე გოგა ხატიაშვილი ღვინისა და ცქრიალა ღვინოების ოფიციალური სადეგუსტაციო კომისიის წევრი, ექსპერტ-დეგუსტატორია.
გოგა ხატიაშვილის, საბუნებისმეტყველო განათლების მქონე მეღვინესთვის, საქმიანობის მთავარი პრინციპია დროის სწორი მართვა, რაც, როგორც ერთ-ერთი მთავარი გზავნილი, მისი მასწავლებლისგან, კომპანია „შუმის“ მთავარი მეღვინის, გენადი (ბიჭიკო) ქუმსიაშვილისგან მიიღო. ეს ხერხი ეხმარება მას, მინიმალური ძალისხმევით მაქსიმალური შედეგის მიღწევაში, განსაკუთრებით, რთველის პერიოდში.
გოგა ხატიაშვილი თვლის, რომ საქართველოს აქვს ყველა პირობა (კლიმატი, ნიადაგი, ვაზის უნიკალური ჯიშები) იმისთვის, რომ მსოფლიოში ერთ-ერთი პირველი იყოს ღვინის ხარისხითა და მრავალფეროვნებით. ამისთვის კი ძალიან მნიშვნელოვანია, მოვიძიოთ და აღვადგინოთ მივიწყებული აბორიგენული ჯიშები, მასობრივად გავაშენოთ ვენახები და ღვინის მრავალათასწლოვანი კულტურით სიამაყე ნამდვილი საქმეებით ჩავანაცვლოთ.
თითოეული მეღვინის, როგორც პროფესიონალის, ჩამოყალიბებაში განსაკუთრებული ადგილი უკავიათ მათ მასწავლებლებს, კონსულტანტებს, კოლეგებს, რომლებთან ურთიერთობაში ისინი იზრდებიან და თავიანთ პროფესიულ დამოკიდებულებებსა და მიდგომებს აყალიბებენ. ასეთები იყვნენ გოგას ცხოვრებაში კომპანია „შუმის“ მთავარი მეღვინე - გენადი ქუმსიაშვილი და ფრანგი მეღვინე - ჟან-მიშელ ფერნანდი, რომელთან საქმიანი ურთიერთობისას მეღვინეობის ევროპულ გამოცდილებას ეზიარა.
გამოცდილების უშურველად გაზიარება მისთვისაც მთავარ ღირებულებად რჩება. დღეს გოგა არაერთ დამწყებ კომპანიასა და მცირე მარანს უწევს უფასო კონსულტაციებს და, რაც ყველაზე მთავარია, აპირებს, რომ მთელი ცხოვრების მანძილზე დაგროვილი ცოდნა და გამოცდილება გადასცეს თავის სამ ვაჟს, თუ, რა თქმა უნდა, სამომავლოდ ისინი მეღვინეობით დაინტერესდებიან.
© საქართველოს ღვინის კლუბი