ბოლო წლებში ქვევრის ღვინო საერთაშორისო ბაზრებზე განსაკუთრებული პოპულარობით სარგებლობს – განსაკუთრებით იმ მომხმარებლებში, ვინც ბუნებრივ და ტრადიციულ მეთოდებს ანიჭებს უპირატესობას. თუმცა, ბოლო წლებში მისი პოპულარობა ისე გაიზარდა, რომ ჩნდება კითხვა, მართლა ინარჩუნებს ქვევრის ღვინო თავის ავთენტურობას? თუ უკვე მარკეტინგული ტრენდი გახდა, რომელიც ავთენტურობის ნაცვლად გაყიდვებზეა ორიენტირებული? ამ საკითხზე ჩვენს FB გვერდზე მკითხველებმა განსხვავებული მოსაზრებები გააჟღერეს.
ვლადიმერ ნაჭყებიას თქმით, სანამ ქვევრის ხარისხზე საუბარს დავიწყებდეთ, უპირველესად გასარკვევია, თუ რას ვგულისხმობთ „ქვევრის ღვინის სტილში“, შეიძლება ორი იდენტური ღვინო სხვადასხვა ჭურჭელში – ქვევრში და უჟანგავში – განსხვავებულ სტილურ შედეგს იძლეოდეს? სტილზე შეთანხმება და ძირითადი მახასიათებლების განსაზღვრა უმნიშვნელოვანესია: „ თუ სიტყვაზე ქარვისფერ ღვინოსთან უსამართლოდ, მაგრამ მაინც იგივდება ჭაჭაზე დადუღებულ (იშვიათად დაძველებული) ქარვისფერი ღვინო, წითელი ღვინის შემთხვევაში რა ხდება? რას აძლევს ქვევრი საფერავს? საფერავს კი არა, ქარვისფერ ღვინოს რას აძლევს ესეც არ ვიცით. რა განსხვავებაა ქარვისფერ ღვინოს შორის, რომელიც უჟანგავში დადუღდა და მერე ამავე უჟანგავში დაძველდა, ქვევრის ვერსიასთან? ხარისხზე არ მაქვს საუბარი, გასაგებია ტემეპერატურის კონტროლი, გასაგებია ფორმა და კიდევ სხვა საკითხები, მაგრამ ეს ყველაფერი ხარისხობრივი პარამეტრებია. ორი ქარვისფერი ღვინო, იგივე მოსავლის, იგივე ვენახის, იგივე მეთოდებით რომ დაყენდეს ერთი უჟანგავში მეორე ქვევრში, განსხვავება რა იქნება? თუ მივიღებთ ორ სხვადასხვას, თუმცა სტილით იდენტურ ღვინოს?! უბრალოდ ქვევრის ღვინო შედარებით უკეთესი ხარისხის იქნება ამ შემთხვევაში. თუ პირიქით, ორ განსხვავებულ ღვინოს მივიღებთ? სანამ ამ კითხვაზე პასუხი არ გვექნება ზედმეტია იმაზე ლაპარაკი, ქვევრი ბრენდინგის ხრიკია თუ რაიმე სხვა. 8000 წელი გასაგბია, მაგრამ, როგორც ჩანს, ახლა ვსწავლობთ ყვეალფერს რაც ქვევრს ეხება ”
ერთ-ერთი კომენტარის ავტორი კი ამავე დისკუსიაში აღნიშნავს, რომ ქვევრის ღვინის განსაზღვრაში დავარგების პერიოდის გათვალისწინებაც აუცილებელია. როგორც ამბობს, ბევრი მეღვინე მხოლოდ ერთ თვით ავარგებს ღვინოს ქვევრში და უკვე აცხადებს, რომ ქვევრის ღვინოა. ამ დროს კი უჟანგავში დადუღებული ღვინო შესაძლოა გაცილებით სტაბილური და ხარისხიანი გამოვიდეს. თუმცა, ისიც აღნიშნავს, რომ საქართველოში ქვევრის ხარისხის მოუგვარებლობა იმდენად დიდი პრობლემაა, რომ ზოგჯერ საერთოდ აღარ აქვს სურვილი ქვევრის გამოყენების: „ ჯერ ალბათ უნდა გავერკვეთ რა არის ეს ქვევრის ღვინო, რამდენი ხანი უნდა იყოს ქვევრში, ეს უმნიშვნელოვანესი ამბავია. ზოგი ისე აკეთებს, რომ დაადუღებს ერთი თვე და უკვე ქვევრიაო ამბობს, აი მე კი რომ ვამბობ უჟანგავში დავადუღეთქო, ქედმაღლურად მიყურებენ“
ბუნებრივი ღვინის მოძრაობის გავლენა
ქვევრის ღვინის პოპულარობას ხელი შეუწყო ე.წ. Natural Wine მოძრაობამ, რომლისთვისაც ქვევრი ავთენტურობის სიმბოლოა. თუმცა ამ შემთხვევაშიც ტექნიკური ცოდნა მნიშვნელოვანი ნაწილია, ამ მხარეს კი ზრუნვა სჭირდება ქვეყანაში: შედეგად, ხშირად არაერთგვაროვანი და დაბალიხარისხის ქვევრის ღვინო იყიდება, რაც საბოლოოდ პროდუქტის რეპუტაციას აზიანებს.
ტურიზმი და შინა მარკეტინგი
საქართველოში ღვინის ტურიზმი მნიშვნელოვნად არის აგებული ქვევრის ირგვლივ – სტუმრები ქვევრში დაყენებულ უნიკალურ ღვინოს ელიან. ზოგჯერ ადგილობრივი მეღვინეები ცდილობენ, სწრაფად და მარტივად შექმნან პროდუქტი, რომელიც ქვევრის ღვინოა– თუმცა ის შეიძლება არც სრულყოფილად იყოს დაყენებული, არც დავარგებული და არც სტილისტურად გამართული ან ხარისხიანი. გარდა ამისა, ქვევრი სწორ შესანახ პირობებს, რეგულარულ მოვლას საჭიროებს, რასაც ასევე ცოდნის გაზიარება სჭირდება მეღვინეებისთვის.
მოსაზრებებიდან ჩანს, რომ ქვევრის ღვინოს ჯერ კიდევ სჭირდება დეფინიციების დაზუსტება და სტილისტური ერთიანობის მიღწევა. მკითხველების ნაწილი ტრადიციას ხედავს, თუმცა სკეპტიკურად უყურებს მას ურეგულაციო პირობებში. მეორე ნაწილი კი მარკეტინგულ ტენდენციებს არ გამორიცხავს.
ქვევრი მართლაც უნიკალური ჭურჭელია, თუმცა მისი გამოყენება ხარისხის გარანტიას არ ნიშნავს. ამიტომ, მეღვინეებს, მომხმარებლებს და მთლიანად ინდუსტრიას ერთად მართებს ფიქრი იმაზე, თუ როგორ გავაცნობიეროთ ქვევრის რეალური პოტენციალი – მარკეტინგის მიღმაც.
© ღვინის კლუბი/vinoge.com