ბრიტანელი ჟურნალისტი და მკვლევარი, ელიოტ ფრიერი, ახალ სტატიაში ქართულ სამზარეულოსა და ღვინოზე ამახვილებს ყურადღებას. სტატია, რომელიც 2 მარტს, 2025 წელს გამოქვეყნდა, აღწერს, თუ როგორ გახდა ქართული სამზარეულო და ღვინო დასავლეთ ევროპის კულინარიული სცენის განუყოფელი ნაწილი. ავტორი გვიყვება, როგორ იზრდება ქართული რესტორნების რაოდენობა მადრიდში, ლონდონში და სხვა დიდ ქალაქებში, სადაც ადამიანები სულ უფრო ხშირად არჩევენ ქართულ კერძებს და ღვინოებს.
ფრიერი აღნიშნავს, რომ მადრიდის ერთ-ერთ ცენტრალურ ქუჩაზე მდებარე რესტორანში, სახელად Didedas, სუფრებზე ესპანური რიბეირას ნაცვლად ქართულ საფერავს მიირთმევენ. იგი ხაზს უსვამს, რომ ევროპელ მომხმარებლებს უფრო და უფრო მეტად იზიდავთ ქართული ტრადიციული ქვევრის ღვინო და ინტერესიც თავისთავად მზარდია. ფრიერი ასევე საუბრობს ქართული ღვინის მსოფლიო აღიარებაზე და აღნიშნავს, რომ ბოლო წლებში Michelin-ის გზამკვლევში უკვე მოხვდნენ ქართული რესტორნები ნიუ-იორკში, მადრიდში და ლონდონში.
ჟურნალისტი ქართულ კულინარიულ ბუმს რამდენიმე ფაქტორს უკავშირებს. ერთ-ერთი მათგანი 2006 წელს რუსეთის მიერ ქართული ღვინის ემბარგოა, რამაც ხელი შეუწყო ქართულ ღვინოს დასავლურ ბაზარზე ადგილის დამკვიდრებაში. გარდა ამისა, ფრიერი აღნიშნავს, რომ ბოლო წლებში ევროპაში ბუნებრივი ღვინის მიმართ ინტერესმა მნიშვნელოვნად გაზარდა ქართული ღვინის ექსპორტი.
სტატიაში ასევე განხილულია საქართველოსა და ევროპის პოლიტიკური და ეკონომიკური ურთიერთობების გავლენა ქართული კულტურის გავრცელებაზე. ფრიერი საუბრობს იმაზე, რომ 2020 წელს შენგენის ზონაში ვიზალიბერალიზაციამ ხელი შეუწყო ევროპაში ქართული კულტურისა და სამზარეულოს პოპულარიზაციას. ასევე საინტერესოა მისი დაკვირვება, რომ ბრიტანულმა ავიახაზებმა 2025 წელს დაიწყო ლონდონიდან თბილისისკენ პირდაპირი ფრენები, რაც აძლიერებს ტურისტულ ნაკადს საქართველოსკენ.
ფრიერი თავის სტატიაში დეტალურად აღწერს იმ ქართულ კერძებს, რომლებიც ევროპელ მომხმარებლებს განსაკუთრებით მოსწონთ. ერთ-ერთი მათგანი ნიგვზიანი ბადრიჯანია, რომელსაც მადრიდში მდებარე ქართული რესტორანი Didedas სტუმრებს სთავაზობს. ავტორი ასევე აღნიშნავს, რომ სულგუნის წარმოება ესპანეთში საკმაოდ რთულია, თუმცა რესტორანი ადგილობრივ მწარმოებლებთან თანამშრომლობით ცდილობს, რაც შეიძლება ავთენტური ქართული გემო შეუნარჩუნოს.
განსაკუთრებული ყურადღება ექცევა ხინკალს, რომელიც, როგორც ავტორი წერს, ევროპელი მომხმარებლებისთვის ნამდვილი კულინარიული თავგადასავალია. მისი აზრით, იმ დროს, როდესაც დასავლურ რესტორნებში ჩვეულებრივი ბურგერი 15 გირვანქა ღირს, 16 გირვანქად ხინკლის მირთმევა ბევრად უფრო მიმზიდველი არჩევანია ბრიტანელებისთვის.
სტატია ეხმიანება ქართული კულტურის გლობალური აღიარების პროცესს და მას სხვადასხვა ისტორიულ და სოციალურ ფაქტორებს უკავშირებს. ავტორი იხსენებს, როგორ აღწერდნენ საქართველოს ცნობილ რუსი მწერლები, ლევ ტოლსტოი და მიხაილ ლერმონტოვი, და როგორ ცდილობდა XIX საუკუნეში ქართველი პოეტი და საზოგადო მოღვაწე ილია ჭავჭავაძე ეროვნული თვითმყოფადობის შენარჩუნებას.
სტატიის დასასრულს, ფრიერი აღნიშნავს, რომ ქართულ სამზარეულოს აქვს უნიკალური შესაძლებლობა, ერთდროულად წარმოაჩინოს მისი უძველესი ტრადიციები და თანამედროვე ინოვაციები: "მადრიდის რესტორან Didedas-ში გამოქვეყნებული სამი დროშა — ესპანეთის, საქართველოსა და უკრაინის — კი მიანიშნებს იმაზე, რომ ქართული კულტურა დღეს არა მხოლოდ ადგილობრივ დონეზე, არამედ საერთაშორისო სივრცეში მნიშვნელოვან როლს თამაშობს."
ქართული სამზარეულო და ღვინო სულ უფრო დიდი პოპულარობით სარგებლობს ევროპაში. ქართულ ღვინოზე მზადი მოთხოვნა და ქართველი მეწარმეების ენთუზიაზმი სწორედ იმას ნიშნავს, რომ ქართული კულტურა კვლავ განაგრძობს საერთაშორისო აღიარებას.
© ღვინის კლუბი/vinoge.com